Η Παράξενη Χρονομηχανή του Άρη Δημοκίδη

Θα πήγαιναν να βρουν τους φίλους τους για να παίξουν όλοι μαζί. Τώρα πια ήξεραν πως οι μαγικές τους δυνάμεις, οι χρονομηχανές και οι συναρπαστικές περιπέτειες δεν θα κρατούσαν για πάντα. ήξεραν πως όταν θα μεγάλωναν, η φαντασία που είχαν τώρα, ως παιδιά, δεν θα ήταν πια τόσο δυνατή.
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, σκέφτηκαν οι ΣΤΕ. Αλλά μέχρι τότε υπάρχει άπλετος χρόνος για να χαρούμε το εδώ και τώρα. Πάντα υπάρχει χρόνος  - αν το θελήσουμε και το απαιτήσουμε! - για να ζήσουμε ευτυχισμένοι το κάθε λεπτό της μίας και μοναδικής ζωής που έτυχε να έχουμε...

Ο επίλογος του βιβλίου Η παράξενη Χρονομηχανή, του Άρη Δημοκίδη.

Χθες βράδυ τελειώσαμε και το τελευταίο βιβλίο με τις περιπέτειες των ΣΤΕ.
Πολλά βράδυα τον τελευταίο μήνα διαβάζαμε και από ένα ή δύο κεφάλαια. Πότε εγώ πότε η μαμά του. Παρόλα αυτά η γλώσσα, η ροή, η ιστορία, το δέσιμο με τους ήρωες μετά από 3 βιβλία ακόμη που έχουν προηγηθεί, δημιουργούσαν μια οικειότητα και ξεπερνούσαν τα κενά στην ιστορία. Έχοντας διαβάσει άλλο ενάμιση βιβλίο των ΣΤΕ, θεωρώ ότι στο συγκεκριμένο ο Άρης Δημοκίδης έχει "ανέβει επίπεδο". Είναι πιο ώριμο σε εκτέλεση, πιο δεμένο, έχει πιο γρήγορη γλώσσα χωρίς να δημιουργεί κενά.
Και φυσικά πάντα σου δημιουργεί την διάθεση να διαβάσεις, να μάθεις, να μελετήσεις όλα αυτά τα στοιχεία που παραθέτει, σε βάζει μέσα σε αλλόκοτες περιπέτειες. Ζεις κινηματογραφικά! Νιώθεις παιδί, ήρωας αόρατος και συ!
Ξαναδιάβασα τον Θησαυρό της Βαγίας το καλοκαίρι στον μεγάλο και πραγματικά η γλώσσα της Ζωρζ Σαρρή με είχε συνεπάρει και ένιωθα ότι διέφερε πολύ από την γλώσσα που χρησιμοποιούν οι σημερινοί συγγραφείς παιδικών βιβλίων. Το ίδιο μπορώ να πω ότι ένιωσα τώρα και στην "παράξενη Χρονομηχανή".

Ο Γιώργος το καταχάρηκε. Το συζητούσε και άλλες ώρες και στιγμές, κάνοντας αναφορές μέχρι και στις χωροχρονικές τρύπες. Αλλά ακόμη και αν δεν εξωτερικεύει πολλές σκέψεις ο Γιώργος, είμαι σίγουρος ότι γεννάει και αποθηκεύει σκέψεις μετά από κάθε ανάγνωση.
Κι εμείς με την βραδινή ανάγνωση κάνουμε ένα ενδιαφέρον διάλειμμα από έγνοιες και ηρεμούμε από την ένταση της ημέρας.
Και συχνά αναρωτιέμαι γιατί δεν διαβάζω έτσι από ένα δυο κεφάλαια κάθε βράδυ από ένα βιβλίο, αντί να χαζέψω στην τηλεόραση ή στο laptop ή να περιμένω να βρω 2-3 ώρες ή να πάω διακοπές.

Πάντα υπάρχει χρόνος... για όμορφες στιγμές που ξεχωρίζουν μες την καθημερινότητά μας!


Το παραπάνω κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο blog Γυρίζω σελίδα και στο οποίο μπορείτε να βρείτε πολλές ακόμη κριτικές βιβλίων γραμμένες και από Κρητικούς αλλά πάντα ΜΗ κριτικούς!