3 Ιουν 2011

Αλλάξτε χώρα!

Τρία ποστ αυτή την φορά αποτελέσαν το έναυσμα των σκέψεων.
Χθες ο vrypan ανέλυε γιατί είναι υπέρ του μνημονίου.
Σήμερα ο Τάκης Μίχας γκρινιάζει που οι αγανακτισμένοι δεν είχανε ξυπνησει όλα αυτά τα χρόνια για χίλια μύρια άλλες παθογένειες του κράτους και των κατοίκων της.
Τέλος ο Βαρουφάκης κάνει ένα review της εβδομάδας στο μέτωπο το οικονομικο, αγορές, κυβερνήσεις, τράπεζες... και επιμένει στην λύση που προτείνει για οριστική επίλυση του χρέους της Ελλάδος, προκειμένου να μην καταρρεύσει όλη η Ευρωζώνη.

Θέσεις και απόψεις παντού, αν και αντιφατικές πολλές φορές  μεταξύ τους, μέσα στα ίδια τα κείμενα.
Και λογικό, γιατί όλες οι προαναφερόμενες καταστάσεις πρέπει να αναλυθούν σε πιο απλά κομμάτια, πέρα από ιδεολογικές παρωπίδες και συμπάθειες ή αντιπάθειες σε ιδεολογικό ή προσωπικό επίπεδο.
Με άλλα λόγια... έλεος πια με την γκρίνια και την φαγωμάρα και την ειρωνία όλων με όλους!

Το μνημόνιο είναι μια συμφωνία που έγινε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε και να επιβιώσουμε.

experimenting summer

Το μνημονιο είναι μια μεγάλη συμφωνία και τεράστια σε μέγεθος. Με απεχθείς όρους, τουλάχιστον για κάποιους, τους οποίους θεωρείς χρόνια τώρα ότι αποτελούν κάτι παραπάνω απο συμμάχους, που τους θεωρούσες φίλους. Που γράφτηκε ιδιαίτερα γρήγορα και υπογράφτηκε ακόμη γρηγορότερα.


Οι πιο πολύ κατά, κάποιοι υπέρ.
Εγώ για να ειμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι να πω ακόμη.
Γιατί δεν ξέρω όλη την αλήθεια για να κρίνω.
Δεν ξέρω τι πραγματικά παίχτηκε ένα χρόνο πιο πριν την υπογραφή του, όταν παρουσιάζανε τον Καραμανλή να είναι κουρασμένο, την Νατάσσα άρρωστη και να προκηρύσσονται εκλογές για να τις χάσουν πανηγυρικά και ενώ το κράτος δανειζόταν με φρενήρεις ρυθμούς.
Δεν ξέρω τι έγινε τελικά με Goldman Sachs ή με τους κινέζους.
Όταν ο Στρος Καν παραδέχεται ότι ξέρανε ότι θα προχωρήσει η συμφωνία με το ΔΝΤ μήνες πριν μας ανακοινωθεί ως πιθανότητα ...και όταν ...
όταν βλέπω πως "παραιτήθηκε" ο πρόεδρος του ΔΝΤ, δεν μπορώ παρα να μην αντιληφθώ ότι κάποιος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη και εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τίποτα.
Σα να είχαμε κανονικό πόλεμο και να βλέπαμε να σκάνε βόμβες σπίτια μας και να χάνονται ζωές, αλλά να μην ξέρουμε απο που προέρχονται. Να μην βλέπουμε εχθρό, να ακούμε και να διαβάζουμε μέσα από το διαδίκτυο δεκάδες διαφορετικές απόψεις για τον εχθρό και το πως θα τον νικήσουμε, αλλα στο μόνο που όλοι συμφωνούν είναι η διαβεβαίωση ότι οι βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν!

Δεν ξέρω τι εναλλακτικές λύσεις υπήρχανε. Δεν με ενημερώσε η κυβέρνηση μου. Υπό το βάρος της επικαιρότητας, και του επείγοντος για να αντιμετωπιστούν οι κερδοσκόποι (sic), δεν ενημερώθηκα ποτέ.  Και τελικά μπορεί να μην είμαι σε θέση να κρίνω αν το μνημόνιο είναι καλό ή κακό ή έστω το λιγότερο κακό σε εκείνη την στιγμή, αλλά μπορώ να κρίνω ότι η κυβέρνηση αυτή δεν με ενημέρωσε. Προχώρησε σα να είχαμε πόλεμο. Και έχουμε. Δεν έχει λήξει ακόμη... αλλά δεν το παραδέχεται και κανείς ανοιχτά.
Τωρα θα μου πεις δεν με ενημερώνανε και όλες οι προηγουμενες κυβερνήσεις για τα δανεια και τα ελλείματα. Και οι περισσότεροι απο αυτους έχουν ακόμη το θράσσος να διεκδικούν την εξουσία και πάλι. Ένα θράσος που τους το έδωσε ο Πάγκαλος, με την φράση "Μαζί τα φάγαμε".

Και αυτή την στιγμή έχουμε μνημόνιο, και ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από αυτό, τα επόμενα που έρχονται και τις δεσμεύσεις τους είναι μόνο αν αυτοι που μας δανείζουν αντιληφθούν ότι τελικά βγαίνουν χαμένοι από όλο αυτό το παιχνίδι. Κάτι σαν και αυτό που λέει ο Βαρουφάκης και πολύ συμφωνώ μαζί του.

Εκεί ελπίζω για να επιτευχθεί μία καλύτερη συμφωνία για δανεικά. Γιατί τα δανεικά είναι απαραίτητα σε αυτή την φάση. Εκτός και αν θέλουμε να δώσουμε μια στην καρδάρα με το γάλα και γυρίσουμε σε δραχμή και περάσουμε μια περίοδο πραγματικής φτωχειας... και εξάρτησης. Γιατί ο φτωχός πάντα εξαρτάται από τον καθένα που έχει χρήματα.

Και φτάνουμε στην αγανάκτηση. Μια καθόλα υγιής και λογική στάση.
Το παράλογο είναι που δεν εξαγριωνόμασταν τόσα χρόνια πριν με όλες τις σοβαρές ενδείξεις κατάρρευσης της κοινωνίας και του κράτους μας, όπως πιάνει πολύ σωστα στα περισσότερα σημεία ο Μίχας στο ποστ του.
Και υποψιάζομαι ότι ακόμη ελάχιστοι αγανακτισμένοι έχουν αντιληφθεί πραγματικά όλα όσα αναφέρει ο Μίχας.

Και λεφτά να έρθουν αύριο με μηδενικό επιτόκιο, και το έλλειμμα να εξαφανιστεί ως δια μαγείας, και οι αποκρατικοποιήσεις να πετύχουν, πρέπει να γίνουμε δημιουργικοι και ανταγωνιστικοι.
Να παράγουμε. Να εξάγουμε. Να ανταγωνιστούμε. Να ρισκάρουμε. Να πουλήσουμε. Να βγάλουμε κέρδη.
Είναι μονόδρομος όλα αυτά αν δεν θέλουμε να γίνουμε τριτοκοσμικοί με την κλασσική έννοια του όρου!

Και ναι τότε ας παίρνουν οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και των ΕΛΠΕ 25 μισθούς, να παίρνει ο υπάλληλος της Βουλής 100 χιλ το χρόνο μισθό αν το κράτος και οι επιχειρήσεις τους φέρνουν κέρδη, αν για αυτούς τους μισθούς δεν αναγκάζεται ένα ολοκληρο έθνος να κόβει από τον μισθό του και να πληρώνει συνεχώς περισσότερους φόρους.

Γκρινιάζουν όλοι ότι οι αγανακτισμένοι κάνουν εκείνο, δεν κάνουν το άλλο, δεν ξέρουν, δεν προτείνουν, δεν συμπεριφέρονται σωστά κλπ κλπ κλπ.
Μιλήστε τους. Κατεβείτε κάτω και μιλήστε τους.
Ακούσατε κανα Βουλευτή, κανα πολιτευτή να μιλάει, να μιλάει για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να ξεφύγει από την θλιβερή σημερινή κατάσταση; Πολιτική δεν είναι μόνο το μνημόνιο, τα οικονομικά.
Πολιτική είναι κυρίως όραμα, οράματα ειρηνικά και όχι πολεμικά και στην σημερινή εποχή πολιτική είναι κυρίως λύσεις και εξηγήσεις. 
Ενημέρωση. Πράξη. Παράδειγμα!

Αφήστε τους διανοούμενους μιας άλλης εποχής.
Αφήστε τους πολιτικούς μιας άλλης εποχής.
Αφήστε τους πολιτικοποιημένους μιας άλλης εποχής.
Αφήστε πίσω τους αγανακτισμένους μιας άλλης εποχής.

Κάντε πολιτική οι ίδιοι.

Οραματιστείτε και δημιουργήστε. Όχι μόνο δανεικά και μεταπώληση.

Είτε τελικά μείνουμε σε αυτή την χώρα και δουλέψουμε και μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, είτε αναζητήσουμε αλλού τύχη, αυτή η χώρα θα αλλάξει.

Αν συνεχίσουμε έτσι, άλλοι θα αλλάξουν την Ελλάδα.
Μπορούμε όμως να την αλλάξουμε εμείς την Ελλάδα, αλλάζοντας εμείς αντιλήψεις και συνήθειες πιο γρήγορα από αυτούς που μας κυβερνούν!


Ας αλλάξουμε την χώρα μας, πριν αλλάξουμε χώρα!

2 σχόλια:

philip nielsen είπε...

Η χώρα (όπως κι εγώ!) είναι σε ένα σταυροδρόμι.

Ο Λαϊκισμός έχει γίνει δικτατορικό καθεστώς, τα ΜΜΕ αναπαράγουν ένα αδιέξοδο κλίμα οικονομικής τρομοκρατίας. Νομίζω ότι πρέπει να παυσουμε όλοι να μιλάμε και να αρχίσουμε να δουλεύουμε ακόμα περισσότερο.

Όπως πολύ σωστά λέει ophilos: “… πρέπει να σταματήσουμε το απλό επιχειρηματικό μοντέλο του μεταπωλητή και να γίνουμε δημιουργικοί και ανταγωνιστικοί. Να παράγουμε, Να εξάγουμε. Να ρισκάρουμε. Να ανταγωνιστούμε…”

Να προσθέσω και εγώ: “λίγοτερη γκρίνια περισσότερο καινοτομία” και ότι το επιχειρηματικό κέρδος δεν είναι κάτι κακό. Στην Ελλάδα είναι ακόμα ύποπτο να δηλώνεις επιχειματίας, πολλοί θεωρουν την λέξη Επιχειματίας συνώνημο του Λαμόγιο. Αυτο πρέπει να σταματήσει.

Επειδή το να στέκεσαι σε μια πλατεία και να μουτζώνεις ένα άδειο όμορφο ιστορικό κτίριο Κυριακάτικα εγώ δεν το θεωρώ και πολύ δημιουργικό, ελπιδοφόρο και σωτήριο, υπόσχομαι ότι μέσα στο μήνα θα γράψω στο blog μου: “10 πρακτικές Συμβουλές που μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να βελτιωσούμε την οικονομική κατάσταση της χώρας για να αρχίζουμε να βλέπουμε Φως”.

philos είπε...

Και γω υπόσχομαι αναμετάδοση στο ποστ σου! :D