Ένα ευρώ.

Ένα από εκείνα τα υπέροχα πρωινά του Αυγούστου... σηκωθήκαμε όλοι από νωρίς το πρωί και είπαμε μην χάσουμε λεπτό μπάνιου.

Κατά τις 10 και κάτι το πρωί βρισκόμαστε λίγο πιο έξω από την Λίμνη Ευβοίας, σε μια υπέροχη παραλία με βότσαλα, με απίστευτα καθαρά κρυστάλλινα νερά. Έχουμε τέντα και ξαπλώστρα. Και ντους λίγα μέτρα πιο πέρα. Τι άλλο θες? Ένα καφέ και χυμό για τα παιδιά όταν θα βγούμε από την θάλασσα! Ένα Bar-εστιατόριο μόλις 10 μέτρα από πάνω μας ... αλλά γκαρσόνι δεν φαινόταν κανένα!

Δεν χαλιόμαστε...θα πάει το βουνό στο Μωάμεθ! Πήρα παραγγελία από την παρέα και πήγα! 3 καφέδες, δυο μικρά νερά... οι μικροί δεν διψούσαν ακόμη!

Στο μπαρ δεν είχε φτάσει η ηρεμία που σου μετέδιδε η πρωινή γαλήνη της θάλασσας! Ψιλοφωνές, ψιλογκρίνιες, ειρωνίες... σαν να ήταν όλοι αφεντικά... μπαρίστες και σερβιτόροι.

Παρήγγειλα... η κοπέλα έκανε τους υπολογισμούς με ... το μυαλό της και απεφάνθη... 15 ευρώ! 4,5 ευρώ ο φρέντο, 4 ο φραπέ, 1 το νεράκι! Δίνω τα λεφτά, ανοίγει ταμειακή, μου δίνει ρέστα χωρίς απόδειξη!

Δυσφορία. 5 μέρες διακοπές και μόλις δεύτερη φορά που δεν πήρα απόδειξη από μαγαζί! Δεν επέμεινα γιατί είχα σκοπό να επανέλθω. Παω στην παραλία να αφήσω τους καφέδες και λέω και το στόρυ στο ζευγάρι που παραθερίζει μόνιμα εκεί. Τους ρωτάω αν έτσι συνηθίζεται εδώ ή εμένα μου έτυχε... Όχι και με προτρέπουν να παω να ζητήσω, πάντα δίνουν!

Γενικά σπάζομαι να ζητάω κάτι το οποίο ο άλλος υποχρεούται να το κάνει χωρίς την παραμικρή μου όχληση και υπενθύμιση.

Ξαναπήγα μετά από λίγο. Η κοπέλα δεν ήταν εκεί. Ενα αγόρι αυτή την φορά ανέλαβε να μου φτιάξει ένα φρέσκο χυμό πορτοκάλι. 5 ευρώ μου λέει... του τα δίνω... και την στιγμή που ανοίγει την ταμειακή, του φωνάζω ... "και μια απόδειξη παρακαλώ"... την "χτυπάει" και επιστρέφει δίνοντας μου την απόδειξη τσαλακωμένη λες και ήταν από διόδια.... περιέχοντας μέσα της και 1 ευρώ ρέστα...

... η απόδειξη έγραφε 4 ευρώ για τον χυμό!

Από την έκπληξη ούτε που σκέφτηκα να ζητήσω και την προηγούμενη απόδειξη.  

(Break)

Τελικά αρκεί ο παράδεισος που περιέγραψα στην αρχή για να προσπεράσεις και να σβήσεις μία ατυχή στιγμή των διακοπών?

Γιατί εγώ ξεκίνησα να γράφω για τις διακοπές μου για αυτό το γεγονός?

Στην εποχή που το word of mouth αποκτάει άλλες διαστάσεις από την διάδοση των social media βλέπεις νέα παιδιά να μην έχουν αντίληψη το πόσο κακό κάνουν όχι μόνο στους πελάτες τους και την χώρα τους την οποία κλέβουν αλλά στην ίδια τους την δουλειά, στον τουρισμό, στην μόνη βαριά βιομηχανία που έχει απομείνει.

Χιλιάδες κόσμου διαμαρτύρονται στο tripadvisor και στο booking.com για πολύ πιο ασήμαντες λεπτομέρειες. 

Και ένα κοινό χαρακτηριστικό αυτών των διαμαρτυριών συνήθως είναι το αίσθημα του να νιώθεις να σε κλέβουν τόσο έκδηλα και χωρίς καν προσχήματα.

Κλεψιά δεν είναι μόνο η πράξη του νέου να προσπαθήσει να βγάλει 1 ευρώ παραπάνω από εμένα και το αφεντικό του.

Κλεψιά είναι να σου σερβιρουν φρέντο των 4,5 ευρώ σε πλαστικό ποτήρι και αντί για αφρό να σου βάζει γάλα νουνού (ναι... και αυτό έγινε!!!), να πληρώνεις 12€ για μια κακοψημένη μπριζόλα με ξαναζεσταμένο ρύζι, να πληρώνεις 3€ κουβέρ το άτομο και να μην στρώνουν καν τραπεζομάντηλο, να πληρώνεις 60€ δωμάτιο και να σου καθαρίζουν κάθε τρίτη μέρα (στα δε κρεβάτια απο κάτω μόνο στην αρχή της σεζόν...), κλεψιά είναι να πληρώνεις 200€ το δίκλινο και να μην έχει ένα μπουκάλι νερό στο ψυγείο με την υποδοχή σου.

Κλεψιά είναι να μην σου προσφέρουν τις υπηρεσίες για τις οποίες έχεις δεχτεί να πληρώσεις.

Και το χειρότερο είναι να μην τιμωρείται κανένας κλέφτης, αλλά να αρκεί μία τέτοια συμπεριφορά στις 5 ή στις 10 για να χαρακτηριστούν κλέφτες και οι υπόλοιποι ευσυνείδητοι επαγγελματίες.

Ας μη γελιόμαστε. Ο τουρισμός είναι μία βιομηχανία την οποία πρέπει όλοι να προσέξουμε και να αναδείξουμε! Και το κυριότερο σωστά!

Για να κερδίσουμε όλοι περισσότερα, πολλά περισσότερα από 1 ευρώ από τον ανυποψίαστο τουρίστα!

ps.1

Το θέμα εκείνη την στιγμή αλλά και τις επόμενες ημέρες συζητήθηκε εκτενώς στην παρέα που παραθερίζει εκεί. Δεν κάναμε κάποια άλλη κίνηση εκτός του να πουμε τα κλασσικά... . Μετά από δυο ημέρες ξαναπήγαμε εκεί... για μια βουτιά... τα 2 καφεδάκια και ένα νερό που παραγγείλαμε στην παραλία ήρθανε και πάλι χωρίς απόδειξη. Φωνάξαμε, γκρινιάξαμε. Αποτέλεσμα μηδέν. Αντίθετα μας ειρωνευτήκανε... Μάλλον δεν βλέπω και τους φίλους μας να ξαναπαραγγέλνουν από το Όστρια.

Σε όλη την υπόλοιπη Λίμνη Ευβοίας δεν συνέβη το παραμικρό παρατράγουδο. Ευγενικοί, λογικοί, εξυπηρετικοί.

Και ήπιαμε εκπληκτικό καφέ σε δυο διαφορετικά μαγαζιά μες το χωριό με 1,5€ (Μελίτη στην άκρη της παραλίας και ένα ακόμη καφέ δίπλα στην Εθνική τράπεζα)

ps.2 Εχω μία ερώτηση. Ενας νέος γονιός αγκαλιά με μωρό δείχνει να του περισσεύουν λεφτά? Και ειδικά στην Λίμνη Ευβοίας? Να μουν στην Ψαρρού ...

ps. 3 Αυτό τον καιρό παρακολουθώ μία πολύ πρωτότυπη και ευφυέστατη προσπάθεια μιας φρέσκιας εταιρείας με τίτλο καμπάνιας "Σε θέλω online" που σκοπό έχει να συμβουλέψει τους επαγγελματίες του τουρισμού στη χώρα μας "... πρώτα να βελτιώσουν την πολιτική τους και μετά να επικοινωνήσουν σωστά."  Και εκτυπώστε αμέσως την καρτούλα τους (για να μην την ξεχάσετε όπως εγώ... αν και εκτύπωσα ήδη για τις επόμενες μας εξορμήσεις)