28 Ιουν 2010

Μαϊμουδάκια και ... χιμπατζήδες!

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα μικρά κάνουνε σαν μαϊμουδάκια.
Ξεσηκώνουν ότι δούνε, ότι ακούσουν.

Θυμάμαι ακόμη εκείνη την ιστορία που μου είχε διηγηθεί φίλος από την Θεσσαλονίκη πολλά χρόνια πριν γίνω πατέρας, που ο 5-χρόνος ανιψιός του έβλεπε τηλεόραση μόνος του ενώ τον ντάντευε η γιαγιά του και κατά τις 12 το βράδυ σηκώνεται πάει στο σαλόνι που καθόταν η γιαγιά, της λέει να έρθει στο δωμάτιο, να ξαπλώσει στο κρεβάτι, και μετά σκαρφαλώνει από πάνω της και της φώναζε... "Πες μου τι είσαι, πες μου τι είσαι? Είσαι το π... μου?" (ερώτηση στο trivial τι εκπομπή έβλεπε θα απαντηθεί στα σχόλια).

Αναμενόμενο λοιπόν ότι αργά ή γρήγορα θα δεις και το δικό σου παιδί ή κάποια άλλα παιδιά να αντιγράφουν κάποιες πιο "κακές" συνήθειες των μεγάλων...


photo by G.A.P.'s Web site
Το Σάββατο λοιπόν σε κάτι βαφτίσια που εξελίσσονταν στην αυλή ενός παρεκκλησίου, ένα πολύ μικρό και τσαχπινιάρικο κοριτσάκι όχι πάνω από 3,5 ετών, έπαιζε μπροστά στον φακό του καμεραμαν παίρνοντας στάσεις που θα τις ζήλευαν όλες οι υποψήφιες του next top model. Λίγο σοκ, αλλά στην τελική όλοι γελάσαμε, όλοι σχολιάσαμε σε εύφορο κλίμα.
Τους γονείς δεν τους ήξερα για να καταγράψω αντιδράσεις... εγώ το μόνο που θυμήθηκα ένα φίλο γονιό σε μια άλλη πρόσφατη εκδήλωση, που βλέποντας την 5χρονη κόρη του σε θεατρικό, ψέλλιζε γελώντας... "το δίκανο, το δίκανο"!

Περάσανε 2-3 ώρες και στο γλέντι που ακολούθησε της βάφτισης ήρθε πλέον και η δική μου σειρά να δω τον δικό μου μικρό,  που στο σπίτι αντιγράφει κάθε κίνηση του μεγάλου με υστέρηση δευτερολέπτο...

... να παίρνει οδοντογλυφίδα στο στόμα... να την βάζει ανάμεσα σε δείκτη και μέσο ... στα χείλη... και δώστου να ξεφυσάει αρειμανίως... καμαρώνοντας και γελώντας...

Εκεί ήρθε το σοκ!
Στο τραπέζι μας και στο σπίτι μας δεν καπνίζει άνθρωπος (εδώ και χρόνια).
Σχολικά πάρτυ, παιδότοποι, mall, golden hall, ή άλλα μέρη που συχνάζουμε δεν βλέπεις καπνιστές εύκολα. Δύο σερί ΣΚ βρεθήκαμε σε γλέντια όπου παρόλη την έντονη παρουσία μικρών οι μεγάλοι δεν  απαρνιόντουσαν την παρέα του τσιγάρου ούτε λεπτό, ούτε καν όταν κρατάγανε τα μικρά αγκαλιά τους.
Τα αποτελέσματα άμεσα.

Και το επιχείρημα ότι τα παιδιά αργά ή γρήγορα, όσο και να προσπαθείς για το αντίθετο, θα βρεθούν σε περιβάλλον που θα δουνε συνήθειες μη επιτρεπτές για την ηλικία τους σωστό είναι. Είτε αυτό έχει να κάνει με τσιγάρο, είτε με εκπομπές στην tv, είτε με "κακές" λέξεις... Πρέπει από μικρή ηλικία να δώσεις στα παιδιά να καταλάβουν γιατί κάτι δεν επιτρέπεται. Με επιχειρήματα, χωρίς αφορισμούς και ξερά μη ή απειλές.

Και επειδή τα παιδιά μας πάντα θα είναι μαϊμουδάκια... τουλάχιστον ας προσέχουμε εμείς μην συμπεριφερόμαστε ως χιμπατζήδες!

update: Πρόσθεσα στο ποστ μου και ένα βίντεο που μου υπενθύμισε η Δανάη 

... Children see... Children do!



11 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Εύστοχο σχόλιο για τον μιμητισμό. Όσο και αν προφυλάσσεις τα παιδιά στα στεγανά της οικογένειας, είναι δύσκολο όταν βγαίνουν εκτός σπιτιού.
Εκεί ακριβώς χρειάζεται η παρέμβαση του γονιού για να θέσει τις σωστές βάσεις.
Αλλά αυτό το ξέρετε ήδη ;-)

Σοφία είπε...

Να σου πω κάτι; Σωστά είναι όλα όσα λες και σκέφτεσαι, και βεβαίως οι γονείς θα προσπαθήσουν να κατευθύνουν το παιδί με τον τρόπο τους, αλλά μην παρασκοτίζεσαι. Οι ενήλικες δεν είναι μαϊμούδες, έχουν νου και μπορούν να κρίνουν. Με τα χρόνια, ο νους και η κρίση των παιδιών σου θα μπει σε εφαρμογή και θα περάσει από κόσκινο αυτά που ακούνε από το περιβάλλον τους, αλλά και μέσα στο σπίτι τους το ίδιο.

Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή να "καπνίζω" κρατώντας οδοντογλυφίδες, μολύβια και κάτι τσίχλες που κυκλοφορούσαν παλιά σε σχήμα τσιγάρου. Παρόλα αυτά, καπνίστρια δεν έγινα...

Διόνα είπε...

Καλησπέρα, ωραίο ποστ :)

Κι εγώ σοκάρομαι όταν βλέπω μικρά παιδιά να αντιγράφουν συμπεριφορές, φαίνονται τόσο αταίριαστες πάνω τους. Μερικές φορές όμως σκέφτομαι ότι για εκείνα μπορεί εκείνη τη στιγμή να μην είναι συμπεριφορά συνειδητή όπως την εννοουμε εμείς αλλά ένας ρόλος. Π.χ., παίζω τον καπνιστή, παίζω το μοντέλο, παίζω τον πολεμιστή και σκοτώνω κ.ο.κ. Ίσως να το ξεχωρίζουν μέσα τους απλά να θέλουν να το κάνουν επειδή είναι κάτι ελκυστικό, τους αρέσει και δεν έχουν ξεκαθαρίσει απόλυτα αν είναι σωστό ή όχι...

philos είπε...

Κίτσο για τίποτα δεν είσαι σίγουρος ότι ξέρεις όταν είσαι γονιός... δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις μπορείς να συναντάς πολύ συχνά, όπου η δυσκολία πολλές φορές έγκειται στο να προσαρμόζεσαι σε νέα δεδομένα και να εφαρμόζεις νέες τακτικές!

Σοφία, εγώ πάλι θυμάμαι τον πατέρα μου να καπνίζει παντου, τους φίλους του, πολύ κόσμο, και έτσι στα 16 μου ήρθε πολύ φυσιολογικό να δοκιμάσω και να κολλήσω...
Και φυσικά τις τσίχλες τσιγάρου τις είχα ρημάξει... και όντας καπνιστής αργότερα το πιο δύσκολο σημείο στο να το κόψω ήταν η συνήθεια του να το κρατάω στα δακτυλά μου...
Καλό είναι το παιδί να μην έχει υποσυνείδητα τέτοιες παραστάσεις από τους ανθρωπους του άμεσου περιβάλλοντός του.
Κατα τα άλλα συμφωνω ότι μεγαλώνοντας κρίνουν πολλά και κει ελπίζω ότι θα τα εκπαιδεύσω... να μάθουν να βάζουν τα επιχειρηματα κάτω και να κρίνουν τα πάντα από μηδενική βαση.

Διόνα, σε ευχαριστώ. Ρόλοι είναι σίγουρα. Και δεν θέλει ούτε επιβράβευση, ούτε έντονη αντίδραση που θα το κάνει να αντιδράσει και το παιδί.
Στην πρώτη φορά που αρχισε ο μεγάλος να λέει μαλάκας, εμείς κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε... σαν να μιλούσε σε ντουβάρι... σε 2-3 μέρες το είχε σταματήσει απο μόνος του.

Το θεμα που ήθελα να τονίσω είναι ο΄τι όταν είσαι γονιός ή κοντά σε παιδιά, θέλει προσοχή η συμπεριφορά των μεγάλων. Είμαστε όλοι εν δυνάμει πρότυπα.
Ας μην είμαστε άσχημα... Ας νοιαστούμε μια φορά έμπρακτα για τις επόμενες γενιές...

AA είπε...

"τι εκπομπή έβλεπε θα απαντηθεί στα σχόλια"
Α.Μ.Α.Ν

Νομίζω οτι είναι περισσότερο το σόκ παρά το αν ο μικρός θα καταλήξει τελικά καπνιστής :-)

athinovio είπε...

Καλησπέρα φίλε
είναι μαιμουδάκια, πραγματικά. Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω εκτός από ότι με προβλημάτισε το ίδιο θέμα όταν άκουσα τα δύο δικά μου να μαλώνουν και αναγνώρισα στο ύφος του μεγάλου τον δικό μου αυταρχικό τόνο, τύπου "πήγαινε να μαζέψεις τα παιχνίδια σου ΤΩΡΑ".
Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, συζήτηση και πάλι συζήτηση.

DaNaH είπε...

Το ποστ σου μου θύμισε αυτό το βιντεάκι που είχα δει παλιότερα στο YouTube που περιγράφει αυτό ακριβώς, τον παιδικό μιμιτισμό. Σίγουρα θέλει πολύ μεγάλη προσοχή όταν βρισκόμαστε δίπλα σε παιδιά.

Ειδικά για το τσιγάρο, τρελαίνομαι όταν βλέπω γονείς να καπνίζουν πάνω από το καρότσι του μωρού τους, είχα κάνει και σχετικό ποστ παλιότερα! Και στα λόγια που χρησιμοποιούμε πρέπει να είμαστε προσεχτικοί! Ήξερα παλιά ένα αγοράκι 3 χρονών που δεν έλεγε ποτέ κακές κουβέντες αλλά ο μπαμπάς του έβριζε συνέχεια και έμαθε από τα 3 του να βρίζει και αυτό! :/

ΥΓ1. Μεγειά το νέο theme! :)

ΥΓ2. Καλό μήνα! :)

philos είπε...

Δανάη, είσαι εκπληκτική!
Θυμόμουν ότι το έχω ξανα-ανεβάσει το βίντεο αλλά δεν το βρήκα, οπότε και το ανέβασα εδώ!
Συμπληρώνει τέλεια την ανάρτηση μου. Τα παιδιά επηρρεάζονται και στα καλά και στα κακά... Πολλά παιδιά, πολλοί άνθρωποι με σπουδαία παιδεία, απλά μπορεί να είχαν καλές επιρροές στην παιδική τους ηλικία!

Σε ευχαριστώ για το neo theme! Είδα και το δικό σου, το οποιο μόλις πιάσουν οι ζέστες θα το επισκέπτομαι όλο και συχνότερα!!!

Καλημέρα και καλό σου μήνα!

philos είπε...

ΑΑ, νομίζω δεν ήταν δύσκολο το κουίζ το τι τελικά παιδεία θα πάρει το παιδί είναι συνάρτηση άπειρων και αστάθμητων παραγόντων... αλλά όσο περνάει από το χέρι μας προσπαθούμε να ρυθμίζουμε!

athinovio, θα είδες και το βίντεο που σε επιβεβαιώνει...
Είπες μια μεγάλη αλήθεια... συζήτηση... πολύ και καθημερινή συζήτηση.
Και μαθαίνεις πράγματα, και προλαμβάνεις και παίρνεις ιδέες και δίνεις λύσεις σε απορίες ή κατευθύνσεις... αλλά το σημαντικότερο το παιδί ξέρει ότι είσαι εκει! Διπλα του!
(athinovio, θα επικοινωνήσουμε σύντομα και μέσα από ένα άλλο blog) ;)

philos είπε...

Τελικά Δανάη, το βίντεο δεν άντεξα και πέρα από το blog το ανέβασα και στην σελίδα των μαμάδων μπαμπάδων στο faceboook... Thank you again!
;)

DaNaH είπε...

Ευχαρίστησή μου Χρήστο! ;)

Σε περιμένω και εγώ με τη σειρά μου στο blog μου για "βουτιές" χεχε! Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου! :)