Το συνέδριο τέλειωσε...

Για μένα μάλιστα από προχθές. Χθες δεν κατάφερα να περάσω ούτε για 5 λεπτά μιας και δουλευα και πάλι. Ούτε χρόνο να ανεβάσω κάτι βιντεάκια που έφτιαξα την προηγουμενη εβδομάδα δεν βρήκα μες το ΣΚ.
Αλλά και μόνο που βρέθηκα στις διάφορες συζητήσεις του Σαββάτου στην Φιλελεύθερη Συμμαχία για μένα ήταν ένα πολύ ευχάριστο και χρήσιμο διάλειμμα. Πέραν των συστάσεων με αρκετό κόσμο που διαβάζω, σέβομαι και παρακολουθώ καιρό, το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι παρακολουθησα ένα συνέδριο κόμματος, στο οποίο όλοι μα όλοι οι συνεδροι ήταν μέσα στην αίθουσα και όχι απέξω να συζητούν τα διαδικαστικά, να κάνουν επαφές και διαπραγματεύσεις για προεδρικά θέματα.
Πηγανε να παρακολουθήσουν τους ομιλητές, που αν όχι στην πλειοψηφία τους, αλλά σε μεγάλο ποσοστό δεν προερχονταν απο τον δικό μας φιλελεύθερο χώρο.

Πηγανε να ακουσουνε:

• τον Βασίλη Αλιβιζάκο από την «Γενιά των 700ευρώ», που δεν μίλησε μόνο με επισημάνσεις και ευχολόγια αλλά έδωσε συγκεκριμένες προτάσεις,
• τον Γιώργο Τζιραλή τον διοργανωτή του OpenCoffee, που κατά την γνώμη μου έκανε την πιο φιλελεύθερη ομιλία, μιας και δεν ζήτησε τίποτε από το κράτος, αλλά είπε ότι αν πιστέψουμε πράγματι στον εαυτό μας και τις ιδέες μας ακόμη και τρεις φορές παραπάνω στην εφορία αξίζουν τον κόπο,
• τον Γιώργο Πάνζαρη από το ”The Reality Tape“ (το πρώτο blog που έβαλα στον google reader μου σχεδόν τρία χρόνια πριν) και ο οποίος μίλησε πολύ καθαρά για το παρελθόν και το παρόν για τα θέματα ιδιωτικότητας στο διαδίκτυο σε Ευρώπη και Αμερική και παρά τις αρχικές του εκτιμήσεις δεν κατάφερε να μας δυσαρεστήσει καθόλου,
• τον Δημοσθένη Καπώνη του Cosmix, που μας πήγε λίγο πιο πέρα στο άκρως ενδιαφέρον ζήτημα του e-privacy,
• τον Σπύρο Ντόβα, διάσημο πλέον μαιτρ παρουσιάσεων, που μιλήσε για την πρωτοβουλία 4Δ, με εντυπωσιακότερη στιγμή, την φωτογραφία του γαλαξία (Σπύρο σε βρήκα κουρασμένο, ξεκουράσου γιατί τα ωραιότερα αλλά και τα κουραστικότερα έρχονται...),
• τον Παναγιώτη Βρυώνη με πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες για τρόπους επαναχρησιμοποίησης των Δημόσιων Δεδομένων για την Ελλάδα,
• τους πάντα πολύ ευθυτενείς και με πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες φιλελεύθερους συμμάχους σαν τον Στρατή Κατάκο, τον Τάσο Αβραντίνη, τον Ζανό Απικιάν, τον Φώτη Περλικό, αλλά και όλους τους υπόλοιπους καλεσμένους, δημοσιογράφους και μη, τους οποίους εγώ όποτε δεν χτύπουσε το τηλεφωνο από την δουλειά, τους παρακολουθούσα χωρίς να βαρεθώ στιγμή.

Κορυφαία στιγμή και φάνηκε και από τον κόσμο που κατακλυσε την αίθουσα ήταν η τελευταία συζήτηση "Φιλελευθερισμός και Αριστερά". Καταπληκτικοί ομιλητές όλοι οι καθηγητές και οι δημοσιογράφοι, ένας δυναμικότατος Ανδριανόπουλος από τα παλιά, που άστραψε και βρόντηξε κάποια στιγμή με αφορμή την εκρηκτική... παρέμβαση του/της Αθήναιου.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τις συζητήσεις που γίνανε, ειδικά στο τέλος και με αφορμή το ποσο κοντά είναι ο φιλελευθερισμός με την Αριστερά και ειδικά σύμφωνα με τα τελευταία ρεύματα που υπάρχουν παγκοσμίως. Κάποιες σκέψεις που έκανα τις έχω βάλει ήδη στο draft για να τις επεξεργαστώ όταν θα έχω πολύ περισσότερο χρόνο. Το θέμα είναι ότι έγινε συζήτηση, ήρθαν σε επαφή με το φιλελεύθερο χώρο άνθρωποι με πολύ διαφορετικές αντιλήψεις απο τις δικές μας, που ίσως ανακαλύψανε ότι τελικά δεν απέχουν και πολύ απο εμάς σε αρκετά θέματα. Και οι ίδιοι ανακαλύψαμε πόσο διαφορετικές αντιλήψεις έχουμε μεταξύ μας.

Με ενθουσίασε ότι είδα ένα συνέδριο πολύ πιο ώριμο από το πρώτο. Οι Σύμμαχοι είμασταν πιο ώριμοι από την πρώτη φορά, πιο σοφοί, πιο κατασταλαγμένοι. Χάρηκα που είδα πρώην Ταύρους να έρχονται να παρακολουθήσουν, να αρχίσουν να πιστεύουν σε αυτό που δημιουργήθηκε μέσα από λίγους ανθρώπους, ερασιτέχνες της πολιτικής.

Το μεγαλύτερο κέρδος που είχα πάντως απο τις συζητήσεις του Σαββάτου ήταν η ομιλία του Daniel Daianu μέλος της φιλελεύθερης ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μια ομιλία ρεαλιστική, φιλελεύθερη στον βαθμό που εγώ φαντάζομαι ότι ο φιλελευθερισμός πρέπει να είναι. Δεν υπήρξε σημείο που να διαφωνω μαζί του.
Μίλησε για ένα φιλελευθερισμό με ηθικές αξίες.
Για ένα κράτος non over-regulated but also non under-regulated.
Για φιλελεύθερους που νοιάζονται πρώτα για την κοινωνία και μετά για τους επιχειρηματίες. Για ένα φιλελευθερισμό ενάντια σε κάθε μονοπώλιο και ολιγοπώλιο.
Ενας πολιτικός που μιλούσε απο καρδιάς, σιγά αλλά κατανοητά, χωρίς να ανατρέχει να βρει τσιτάτα για να υπερασπίσει τις αποψεις του. Χωρίς να μπλέξει αριστερές και δεξιές με την φιλελεύθερη ιδεολογία και πρακτική.

Αν βρω όλη του την ομιλία ή πετύχω κειμενά του στο διαδίκτυο, θα επανέλθω.

Χθες δεν πήγα στα διαδικαστικά του κόμματος. Ούτε καν ξέρω αν υπήρχαν αλλαγές σε πρόσωπα ή διαδικασίες και προγράμματα. Λίγη αξία έχουν αυτά.

Ούτε θα ασχοληθώ με την παρέλαση επωνύμων και καναλιών, την πρώτη ώρα του συνεδρίου. Εδώ τα τελευταία δεν μας κάνανε την τιμή να πούνε στα δελτία ειδήσεων τους καν σε ποια συγκέντρωση παρευρέθη και μίλησε ο μοδάτος "αντάρτης" Αρκάς πολιτικός. Τι στο καλό ήταν αυτό το τεράστιο "φ" πίσω από την πλάτη του Τατούλη?

Η φιλελεύθερη συμμαχία είναι ένα στοίχημα πέρα απο τα καθιερωμένα. Μία στάση πολιτών και όχι ένα ακόμη παραδοσιακό κόμμα που εχει ως αυτοσκοπό να μπει στους μηχανισμούς της εξουσίας όπως είναι αυτή σήμερα.
Ένα κόμμα που θέλει να αλλάξει τρόπο σκέψης σε όσους ακόμη συνεχίζουν να σκέφτονται και να κρίνουν πέρα από κομπλεξισμούς, "κολλήματα" και εμμονές. Να κάνει τους Έλληνες να μην ντρέπονται να πουνε ότι είναι φιλελεύθεροι. Να κάνει τους Έλληνες να πάψουν να γκρινιάζουν για την Ελλάδα, αλλά να πράττουν για την Ελλάδα και όχι για μια θέση στον κυβερνητικό μηχανισμό της Ελλάδας.