2 Σεπ 2008

Η εκπαίδευση του πτυχίου!

Είδα το παρακάτω διαφημιστικό χθες στην τηλεόραση:




1η γλώσσα στα έξι,
2η γλώσσα στα εννιά

στα 15 δύο πτυχία!

και κάλιστα θα μπορούσε να προσθέσω:
στα 18 τέσσερα πτυχία
στα 21 οχτώ πτυχία

και τέλος στα 30 μια δουλειά των 700 ευρώ και ένα blog για να γκρινιάζει για την κοινωνία και τις αδικίες της...

Γιατί τον Έλληνα γονιό στον οποίο απευθύνεται το εν λόγω σποτάκι:

δεν τον νοιάζει αν το παιδί του πραγματικά θα μπορεί να χειρίζεται έστω και μία ξένη γλώσσα με την ίδια ακριβώς άνεση σαν την μητρική του και να μπορεί πραγματικά να ανοίξει τα φτερά του στον κόσμο και στην παγκόσμια αγορά,

δεν τον νοιάζει καν να βρει το ταλέντο του και να το ακολουθήσει, να δημιουργήσει και να εκπληρώσει τις πραγματικες του επιθυμίες,

δεν τον νοιάζει
καν να εκπαιδευτεί σωστά, σε πολλά επίπεδα, να γνωρίσει τον κόσμο που ζει χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις έστω και χωρίς πτυχία,

δεν τον νοιάζει να μάθει να μελετάει σε βάθος από πολλά βιβλία και να κάνει εργασίες αντί να παπαγαλίζει για να περάσει ένα μάθημα,

δεν τον νοιάζει να εκπαιδευτεί σε θέματα περιβάλλοντος, κουλτούρας, και υγεινότερου τρόπου ζωής,

δεν τον νοιάζει να του υποδείξει επαγγέλματα πιο υποδεέστερα από αυτά του γιατρού, του δικηγόρου, του καθηγητή ή του μηχανικού, αλλά με τα οποία όμως να μπορεί να πετύχει γρηγορότερα και περισσότερα και με λιγότερο άγχος στη ζωή του,

δεν τον νοιάζει καν... αν το παιδί του δεν μπορεί να ανταποκριθεί με επιτυχία στον ανταγωνισμό για ένα πτυχίο ή μια θέση στα ελληνικά πανεπιστήμια...

... αλλά τον νοιάζει ακόμη και σήμερα μόνο το γεγονός να έχει απλά δύο πτυχία ξένων γλωσσών για να μπορεί να βρει πιο εύκολα τον δρόμο για μια θέση στο δημόσιο.


Αν δεν αλλάξουμε μαζικά τρόπο σκέψης εμείς οι νέοι Έλληνες γονιοί, αυτή θα είναι η εκπαίδευση που θα μας πρέπει και για τις επομενες δεκαετίες...


Η εκπαίδευση του πτυχίου και μόνο,


η εκπαίδευση των ανεκπλήρωτων ονείρων...

23 σχόλια:

Anastasia είπε...

Καλημέρα!
Αυτά που λες είναι αλήθεια.. Αυτή την εποχή αν είσαι γύρω στα 18 θεωρείται αποτυχία να ξέρεις μόνο μία ή δυο γλώσσες ενώ παλιότερα έφταναν μόνο τα αγγλικά.Φαντάσου τι θα γίνει στο μέλλον..
Δυστυχώς όλοι οι Έλληνες έχουν σαν όνειρο να δουν τα παιδιά τους δικηγόρους και γιατρούς, αν και είναι κορεσμένα σαν επαγγέλματα και κάτι λιγότερο πιστεύουν οτι είναι αποτυχία. Δε βλέπω όμως να αλλάζει η φορά των πραγμάτων.Είναι στο DNA μας..

blogger είπε...

πάνω - κάτω κι εγώ τις ίδιες σκέψεις έκανα όταν το είδα χθες...

pinelopi t. είπε...

απλά δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω!
συμφωνώ απόλυτα!

Moloch είπε...

Τα Αγγλικά τελικά τα μαθαίνεις θες δε θες. Παράδειγμα φίλου μου του οποίου η μητέρα είναι καθηγήτρια αγγλικών αλλά ο ίδιος δεν παρακολούθησε ποτε μαθήματα. Από ταινίες, journals και φυσικά το ίντερνετ στα 24 του ξύπνησε ένα πρωί και πήγε και πήρε το proficiency... Από την άλλη εγώ μετανιώνω για τα γερμανικά τα οποία παρακολούθησα ως πιτσιρίκι, πήρα το 1ο πτυχίο και τώρα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Τα τούρκικα τα οποία έμαθα τα καλοκαίρια στη Χάλκη μέσα από την ανάγκη της συνεννόησης με τους ντόπιους τα χρησιμοποιώ πολύ καλύτερα...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
DaNaH είπε...

Χρήστο, μεγάλο θέμα άνοιξες τώρα! Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες. Ωστόσο πιστεύω πως και με την εκμάθηση ξένων γλωσσών ανοίγουν οι ορίζοντες του παιδιού, χωρίς όμως αυτό να το αντιλαμβάνεται. Βέβαια πρέπει ο γονέας να είναι ιδιαίτερα επιλεκτικός σε ποιόν θα αναθέσει να διδάξει το παιδί του την ξένη γλώσσα και να μην παρασύρεται από τέτοιου είδους διαφημίσεις!

Την πρόταση που ακολουθεί την τονίζω πολύ: τα πτυχία δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά επιβεβαίωση των γνώσεων του μαθητή ώστε να έχει την σιγουριά των κεκτημένων γνώσεων και να πηγαίνει ένα σκαλί παραπάνω πάντα νιώθοντας πιο ασφαλής.

Σκοπός του καθηγητή είναι να ΜΑΘΕΙ στον μαθητή την γλώσσα. Με τέτοιο τρόπο ώστε όταν βρεθεί στην χώρα της γλώσσας την οποία διδάχτηκε να μπορέσει να επικοινωνήσει άφοβα.

Αυτό πτοϋποθέτει ο μαθητής να έχει ακούσει την γλώσσα όπως ομιλείται. Δυστυχώς στα αγγλικά αυτό δεν συμβαίνει. Όλοι μας έχουμε πάρα πολλά ακούσματα της αγγλικής από την τηλεόραση και την μουσική. Όταν όμως προσωπικά βρέθηκα στην Αγγλία εγώ, κάτοχος του Proficiency, δεν καταλάβαινα τι έλεγαν οι γύρω μου γιατί δεν είχα ξανακούσει πουθενά την βρετανική προφορά! Σιγά σιγά συνήθισα βέβαια.

Ευτυχώς στα γαλλικά όμως τα βιβλία και τα πτυχία είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε ο μαθητής να ακούει την γλώσσα όπως ακριβώς ομιλείται. Στα υψηλά επίπεδα υπάρχουν αυθεντικές ραδιοφωνικές εκπομπές και συζητήσεις στον δρόμο με τους κανονικούς θορύβους έτσι ώστε να μπορεί κανείς να ακούσει την γλώσσα σε πραγματικές συνθήκες και όχι ξύλινη, απομονωμένη και ηχογραφημένη για τις ανάγκες των ξένων.

Πιστεύω ακράδαντα πως η γνώση των ξένων γλωσσών είναι αναγκαιότητα στην εποχή μας. Όταν πήγα στην Βαρκελώνη ήταν πολύ δύσκολο που δεν μιλούσε κανείς αγγλικά. Γενικώς έχω διαπιστώσει πως οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται συστηματικά ξένες γλώσσες με τον τρόπο που διδασκόμαστε εμείς στην Ελλάδα. Οι Γάλλοι μαθαίνουν αγγλικά αλλά δεν τα μιλούν ποτέ εάν μπορούν να το αποφύγουν. Οι Ιταλοί πίστευα πως θα μιλούσαν πιο πολύ τα αγγλικά έχοντας πολλές επιρροές αλλά τελικά ούτε και αυτοί το πολυσυνηθίζουν!

Τώρα για όσα λες πως τρέχουν από μικρά τα παιδιά τους οι γονείς για να πάρουν πτυχία ξένων γλωσσών για να μπουν στο δημόσιο, αυτό όντως είναι τραγικό. Η εκμάθηση της γλώσσας πρέπει να γίνεται για να δώσεις στο παιδί εφόδια και να μπορέσει μετά αυτό να "πετάξει" προς όποια κατεύθυνση αυτό επιθυμεί. Θεωρώ βασική υποχρέωση του γονέα όμως να προσφέρει στο παιδί του τα εφόδια αυτά!

Εξάλλου είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως όσο μικρότερος αρχίζεις να μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα τόσο καλύτερα την μαθαίνεις.

Τέλος πάντων παρασύρθηκα και έγραψα πολλά, αλλά το "σήκωνε" το θέμα! Συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο! :)

Ανώνυμος είπε...

Μέγιστο θέμα philos, και με βρίσκεις σύμφωνο απόλυτα.

Οι γονείς βάζουν εδώ και χρόνια τα παιδιά τους σε ένα αδυσώπητο αγώνα και καλά μάθησης, που έχει ως αποτέλεσμα πτυχία μεν, προβλήματα προσωπικότητας δε...
Ο γιαλός είναι στραβός, εμείς αρμενίζουμε πολύ στραβά, αλλά ελπίζω πως η δικιά μας γενιά θα αναθεωρήσει πολλά από τα απωθημένα των γονιών μας...

Καλό σου βράδυ!

Σοφία είπε...

Θα συμφωνήσω με τη Δανάη ως προς τη χρησιμότητα των πτυχίων, όχι μόνο γιατί δίνουν μεγαλύτερη σιγουριά στον μαθητή αλλά επίσης γιατί δίνουν τη βεβαιότητα στον γονιό ότι τα χρήματά του δεν σπαταλιούνται άσκοπα, γιατί ο κάθε φροντιστηριούχος μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι το παιδί σου είναι σε επίπεδο proficiency, αλλά πώς ξέρεις ότι δεν σε κοροϊδεύει; Αυτή νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη αξία του πτυχίου. Από εκεί και πέρα, σε μια χώρα που οι προσλήψεις στο δημόσιο (και όχι μόνο) γίνονται με βάση τα χαρτιά και όχι την ουσία, είναι επόμενο το πτυχίο να γίνεται αυτοσκοπός.

Η ουσία είναι ότι ένα πτυχίο από μόνο του δεν αποδεικνύει τίποτα άλλο πέραν του ότι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή είχες καταφέρει να επιδείξεις ικανότητες Α επιπέδου. Γι' αυτό άλλωστε και πολλά πτυχία (γλωσσών και όχι μόνο) πλέον έχουν ημερομηνία λήξης, και δεν ισχύουν αυτά που ξέραμε παλιά ότι για να σπουδάσεις στην Αγγλία χρειάζεσαι Proficiency κ.λπ. Χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι άσχημα να βρεθείς με δυο πτυχία στα 15 - αν μη τι άλλο, σου δίνει την ευκαιρία να εξασκήσεις τη γλώσσα από μικρή σχετικά ηλικία (άσχετο αν οι περισσότεροι τα παρατάνε μετά το πτυχίο με αποτέλεσμα να ξεχνάνε κι αυτά τα λίγα που είχαν μάθει).

City Addict είπε...

Στα 21 οχτώ πτυχία

:D καλό!

philos είπε...

Καλη σου ημέρα anastasia,
Για μένα αποτυχία είναι να ξέρεις 3 γλώσσες και να επιμένεις να διαβάζεις μόνο ελληνικές εφημερίδες, βιβλία και Blogs!
Πιστεύω ότι στην σημερινή εποχή μπορούμε να πειράξουμε λίγο το DNA μας!

krogia, αναπόφευκτο! Και γω απλά σκέφθηκα να σχολιάσω την διαφήμιση και μου προέκυψε το ποστ ετούτο!

pinelopi μπορεί και να σε πρόλαβα πάλι, πριν γράψεις εσύ!
;))

moloch, έτσι ακριβώς είναι για αυτό και γω έχω συναντήσει ανθρώπους που μιλάνε απίστευτα αγγλικά επειδή διαβάζουν πολλά αγγλικά βιβλία και ανθρώπους με Proficiency που δεν μπορουν να διαβάσουν εφημερίδα!

philos είπε...

ανώνυμε...
να σε σβήσω,
να μην σε σβήσω...

μάλλον θα σε αφήσω για να βλέπουν με τι τρόπο προσπαθείς να περάσεις τις θέσεις σου.
No chance!

Ξέρεις η συντριπτική πλειοψηφία των blogs δεν είναι πρεςς-τζι αρ!

philos είπε...

Danah καλά έκανες και έγραψες τόσα και άλλα τόσα να έγραφες πάλι δεν πειράζει.

Συμφωνώ με όσα λες. Κύριος σκοπός όπως θα καταλαβες είναι κυρίως ότι τα πτυχία έχουν γίνει αυτοσκοπός στην ελληνική κοινωνία και δεν κοιτάμε την ουσια της εκπαίδευσης και της γνώσης.

Να σε πληροφορήσω δε, ότι οι Γερμανοί έχουν πολύ καλό σύστημα εκμαθησης ξένων γλωσσών στο σχολείο και δεν φοβούνται να μιλήσουν τόσο ξένες για αυτούς γλώσσες!

philos είπε...

attacta, κάθε χρόνο τέτοια εποχή που διαβάζω για Πανελλήνιες, πτυχία, ΙΕΚ κλπ κλπ, με πιάνει κάτι ρε γμτ...
Και θέλω να αλλάξουν επιτέλους τα πρωτοσέλιδα και τα μυαλά μας...

philos είπε...

Συμφωνώ απόλυτα ότι και τα πτυχία έχουν ημερομηνία λήξης. Εδώ εγώ κοντεύω να ξεχάσω τα μαθηματικά που μάθαινα σε πανεπιστήμιο-λύκειο (που συμμετείχα στους διαγωνισμους της Μαθηματικής εταιρείας!)

philos είπε...

city addict,
:D
Καλή σου μέρα!

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Τον ανώνυμο να τον σβήσεις. Βαρέθηκα να τον διαβάσω, αλλά εκτός θέματος και spam μοιάζει.

Εγώ για την ώρα θέλω να μάθουν τα παιδιά μου πολύ γρήγορα να διαβάζουν/γράφουν/καταλαβαίνουν τα ελληνικά και τουλάχιστον τα αγγλικά, ώστε να με βοηθάνε με τις μεταφράσεις υποτίτλων. Ο Αλέξανδρος ήδη αναγνωρίζει χωρίς λάθη τα γράμματα A, O, T, Y (που όλως τυχαίως σχηματίζουν τη λέξη TOYOTA) και άρα είναι σε καλό δρόμο. Ο μικρός Μενέλαος, πέρα βρέχει. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτό το παιδί.

Κατά τα άλλα, ας κάνουν ό,τι δουλειά θέλουν.

Η γυναίκα μου είχε ρίξει άσχημο ψάρωμα στον πατέρα μου. Ο πατέρας μου, ως ηλεκτρολόγος / γυναικολόγος (πικραμένη ιστορία) έχει βοηθήσει σε διάφορα μερεμέτια στο σπίτι, και ο Αλέξανδρος του κράταγε κατσαβίδια, ήθελε να βιδώσει κι αυτός κ.τ.λ. Ο πατέρας μου ανέφερε «λες να γίνει κι αυτός ηλεκτρολόγος;»
Η γυναίκα μου με απόλυτα σοβαρό ύφος του είπε: «το παιδί μου θα γίνει αυτό που θέλω εγώ.»
«Μα… αν το παιδί—»
«Είπα, το παιδί μου θα γίνει ό,τι πω εγώ.»
(ψιλοαρπαγμένα) «Και τι θα του πεις δηλαδή;»
«Θα τον κάνω ποδοσφαιριστή. Θα παίξει στον τελικό του Κυπέλλου, θα περάσει όλη την άλλη ομάδα, θα περάσει και τον τερματοφύλακα, και σε κενό τέρμα θα βγάλει την μπάλα άουτ, και όταν όλοι σηκωθούν και θα φωνάζουν "γαμώ τη μάνα σου!", θα σηκωθώ κι εγώ και θα λέω, "εγώ είμαι η μάνα του! εγώ είμαι η μάνα του!"»

(κατά το γνωστό ανέκδοτο)

Ας βγει μια σχολή Πυρηνικών Υδραυλικών για να αποενοχοποιηθεί το επάγγελμα. Ας είναι απλά ένας τίτλος, με αντικείμενο την γνωστή, καθημερινή «Υδραυλική». Ας ανέβουν τεχνητά τα μόρια τις πρώτες χρονιές (που θα σημαίνει πως θα μπαίνουν ελάχιστοι έως κανείς), μέχρι οι μανάδες και οι πατεράδες να πάρουν χαμπάρι αυτή τη νέα σχολή. PhD στον παπαγάλο, που ίσως θα έλεγε και ο προσφιλής Acro

philos είπε...

Φαίνεται ότι είναι το ποστ των μεγάλων σχόλιων.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βγάλω το σχόλιο μιας και αναφέρεται σε ανθρώπους για τους οποίους δεν έχω την παραμικρή γνώση. Θα το δημοσιεύσει το πρεςς τζι αρ και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι!

Και εσύ των υποτίτλων είσαι... και ελεγα από που ξέρεις τον acro! ;))

Αν καταλαβαίναν οι γονείς τι αποδοχές έχει αυτη η σχολή πυρηνικών υδραυλικών... ή συγκολλητών στο δικό μου τομέα των κατασκευών, θα ξεσκιζόντουσαν να τα στείλουν να μάθουν το επάγγελμα!
Phd στο ηλεκτρόδιο λοιπόν!
;)))

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Ναι. Σε κάποιους κύκλους είμαι γνωστός και ως tzot (έχω και κάνα δύο άλλα τιμητικά παρατσούκλια, αλλά θα σταματήσω εδώ επειδή μερικά δεν λέγονται σε άλλα blogs :)

Ανώνυμος είπε...

και να δεις που κατι δε μου κολλαγε αυτες τις μερες που μεε χει ζαλισει αυτο το σποτ!!"και τι εγινε αν δεν εχεις στα 15 2 πτυχια" σκεφτηκα.. ασε που οντως να προσεξετε τη διαφημιση , δεν ακουγεται "ομορφη" καθολου ομως!

philos είπε...

lifewhispers, το σποτ την δουλειά του την κάνει, γιατί δεν έχει target group εμένα και σένα αλλά αυτους που θέλουν τα δυο πτυχία στα 15.
Καλώς γύρισες κιολας!
;)

Simos είπε...

έτσι, όλοι κοιτάνε τα πτυχία χωρίς να ενδιαφέρονται για το περιεχόμενο.

αυτή είναι και η βλακεία του έλληνα σε σχέση με τον ΑΜερικανό, πάει κατευθείαν μετά το πτυχίο για μεταπτυχιακό, χωρίς να ξέρει τι θέλει και τι ζητάει από τη ζωή του.

Αποτέλεσμα; όταν πάει για δουλειά, όλοι του προσφέρουν θέση για προπτυχιακό. ΓΙατί να πληρώσει μια εταιρεία παραπάνω; Για τις θεωρητικές "σαχλαμάρες" που στρίμωξες στο μυαλό σου;

philos είπε...

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Εγω τα λεω σε φίλους και γνωστους που ετοιμαζονται για master... αλλά ποιος ακούει!

Ανώνυμος είπε...

προσωπικά όταν πρωτοείδα το σποτάκι σκέφτηκα....

1η γλώσσα στα 6 , δεύτερη γλώσσα στα 9 , στα 13 πρώτο πτυχίο και στα 15 δύο πτυχία....

ΚΑΙ ΣΤΑ 16 ΤΡΕΛΟ!!!

πέρα από την νοοτροπία των ελλήνων γονιών, εγώ σκέφτομαι...

γιατί ένα παιδάκι 6 χρονών να το ζορίσεις έτσι άσχημα?? γιατί δεν το αφήνετε να ζήσει σαν παιδάκι??? ας μάθει αγγλικά από τα 10 του (στα 17 στα έχει τελειώσει!) και μετά θα έχει κ την βούληση να αποφασίσει τι ακόμα θα μάθει!!!!

τα παιδιά είναι παιδιά και πρέπει να ζούνε σαν παιδιά.......