21 Νοε 2007

21 Νοεμβρίου 1905!

Μια ημερομηνία από τις πολλές που χαρακτήρισε όλο το 1905 ως ένα "έτος θαυμάσιο" (annus mirabilis).
Η ημερομηνία που ο Einstein σε ηλικία μόλις 26 ετών(*) δημοσίευσε την τελευταία εργασία της σειράς "Θεωρία της Σχετικότητας" με τίτλο "Does the Inertia of a Body Depend Upon Its Energy Content?" (H αδρανεια ενός σώματος εξαρτάται από το ενεργειακό της περιεχόμενο?).


Άραγε τώρα που μιλάμε, λετε να υπάρχει κάποιο αντίστοιχο μυαλό, που να ολοκληρώνει τις δικές του μαθηματικές, φυσικές θεωρίες ή κάποιας άλλης μορφής έρευνα, μόνο του, μακρυά από ερευνητικά ινστιτούτα και πανεπιστήμια, όπως και τότε ο Αϊνστάϊν, ή ...

... απλά θα έχει κάνει ένα διάλειμμα στις ερευνές του ... για να δοκιμάσει όλες αυτές τις νέες χαζές αλλά εθιστικές εφαρμογές του facebook, και να βρει παλιούς ξεχασμένους φίλους ή νέους καινούριους σε κάποια φρέσκια social media εφαρμογή?

via wired


(*) θυμάμαι πάντα τον καθηγητή των Μαθηματικών στο Λύκειο να λέει ότι ο άνθρωπος κάνει τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις μέχρι τα 30 του, τότε που ακόμη το μυαλό του δεν έχει μπει σε φόρμες και ταξιδεύει με ορμή και φαντασία απεριόριστη.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ δεν χώνεψα αυτή την άποψη (του μαθηματικού σου). Αν και η ιστορία το αποδεικνύει, τουλάχιστον για τα Μαθηματικά.

Όντως για να παράγεις καινούργιες ιδέες πρέπει να σκέφτεσαι έξω από φόρμες, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα συσχετισμένο με την ηλικία. Απλά είναι πολύ πιο δύσκολο όσο μεγαλώνεις.

Το μεσημέρι θα σου αφιερώσω ένα ποστ, σχετικό.

Πάντως πολύ ωραίο ποστ αυτό για τον Eistein. :-)

Unknown είπε...

Αγαπητέ μου Χρήστο, η αφεντιά σου και αρκετοί από τους φίλους σου ή τα μέλη της οικογενείας σου θα μπορούσαν να είναι κάποιοι από τα μυαλά αυτά που ψάχνεις... Και δεν αστειεύομαι. Γιατί κάποιος άλλος παιγνιώδης σοφός λέει ότι τον θλίβει καθημερινά το γεγονός ότι στον καθένα μας κρύβεται ένας δολοφονημένος Μότσαρτ.

philos είπε...

Jaywalker,
εμένα με θλίβει που δεν εμπιστευόμαστε πλέον τα νέα μυαλά με το πρόσχημα της έλλειψης πείρας. Για αυτό και έχει επιβραδυνθεί η παραγωγή νέων μεγάλων ιδεών σε όλους τους χώρους εκτός από αυτόν του διαδικτύου!

Σε ευχαριστώ και απο εδώ για το ποστ.Ξέρεις ποσο μου αρεσουν οι διαφημίσεις αυτές!

Ελένη, συμφωνώ απόλυτα! Και είναι βασικός ρόλος ενός γονιού να δημιουργήσει το σωστό περιβάλλον για να μην δολοφονηθουν τα ταλέντα που κρύβει το παιδί μέσα του.

ritsmas είπε...

Νομίζω ότι σήμερα υπάρχουν πολλοι μικροί Αινστάιν που δουλεύουν ακαταπαύστως στα μεγάλα ερευνητικά κέντρα
ριτς

philos είπε...

Ρίτσα, για αυτό με καλύπτει η γνώμη της Ελένης. Γιατί το έχω δει με τα μάτια μου ότι υπάρχουν.
Αλλά ξέρεις με τι ασχολούνται?
Με τους διαγωνισμούς των καθηγητών, με τα διαδικαστικά των Ευρωπαϊκών προγραμματων, με τα συνέδρια με με με.... χίλια δυο πέραν των ερευνητικών.

Η έρευνα θέλει προσήλωση και συγκέντρωση.

Fira είπε...

Τέτοια μυαλά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα πιστεύω... Για μένα το θλιβερό είναι ότι για να αξιοποιηθεί ένα "μυαλό" σε χώρες σαν την Ελλάδα πρέπει να ξενιτευτεί... να ξεχάσει πατρίδα & γονείς... Διακρίνονται από την αρχή και τα "τσιμπάνε" μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού(έχω κοντινο παραδειγμα για αυτό, δεν λέω αερολογίες)... τους εκπαιδευουν με σκοπό να τους κρατήσουν εκεί... να παράγουν, σαν καλοκουρδισμένες μηχανές, ιδέες στα πλαίσια ερευνών που αμφιβάλλω αν είναι για το καλό της ανθρωπότητας και την πρόοδο της επιστήμης πάντα!! :-( Εμένα πάντως-μιας και αναφερθήκατε σε ατάκες-με είχε απογοητεύσει τρομερά στο Λύκειο η ατάκα που διάβασα στο βιβλίο "Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά" (αν δεν κάνω λάθος) που έλεγε: "Ο μαθηματικός γεννιέται, δεν γίνεται"... ακούς εκεί?? Δεν είναι πολύ αποθαρρυντικό?

philos είπε...

fira, kαλώς ήρθες απο εδώ.
Συμφωνώ ότι τέτοια μυαλά αναγκάζονται να ξενιτεύονται. Και όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από αλλού. Γιατί εδώ σε αυτή την κρίσιμη ηλικία - καλή ώρα σαν την δική σου - που το μυαλό βρίσκεται στο απώγειό του της καινοτομίας, της φρεσκάδας, της αμφισβήτησης, της ευφυϊας, τα ελληνικά πανεπιστήμια και όχι μόνο χρησιμοποιούν αυτα τα μυαλά για να παπαγαλίζουν, για να επιτηρούν, για να διορθώνουν γραπτά, να κάνουν δημοσκοπήσεις (σπόντα!) ή έρευνες αγοράς, να ασχολούνται με την γραφειοκρατία των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και φυσικά να ασχολούνται με το πως θα πλησιάσουν πιο κοντά τον καθηγητή για να κερδίσουν την εύννοια του.

Ίσως και πολλά παιδιά στο εξωτερικό αλλά και σε ελληνικά πανεπιστήμια να προσφέρουν το μυαλό τους για έρευνες που να μην έχουν άμεσα οφέλη για την ανθρωπότητα. Αλλά έξω κάνουν μόνο έρευνα. Ασχολούνται πραγματικά μόνο με την επιστήμη τους.
Και πληρώνονται καλά. Και έξω δουλεύουν σε όμορφο περιβάλλον. Αρκεί αυτό να τους κρατήσει μακρυά από την πατρίδα τους.
Τωρα αν διαβασες το τελευταίο θεώρημα του Φερμά (και μπράβο σου γιατί θέλω και γω να το διαβάσω) θα είδες ότι πολλοί από τους μεγάλους Μαθηματικούς ήταν ψωνισμένοι και πολύ περήφανοι για την ιδιότητά τους. Και όχι άδικα. Ο Φερμά με την ζωή του το απέδειξε περίτρανα. Και πολλοί Έλληνες μαθηματικοι που γνωρίζω (ανάμεσά τους και ο φροντιστής μου ή ο ξακουστός Μαντάς).
Αλλά άλλο σπουδάζω μαθηματικά και άλλο είμαι μαθηματικός. Δηλαδή από το πρωί ως το βράδυ για μέρες και εβδομάδες ολόκληρες με μια εξίσωση ή ένα γεωμετρικό πρόβλημα σφηνωμένο στο μυαλό σου από την ώρα που ξυπνάς μέχρι που θα κοιμηθείς.
Αυτοι οι άνθρωποι είναι σαν να έχουν γεννηθεί για κάτι τέτοιο.
Αυτοι είναι Μαθηματικοι.
Όλοι οι υπόλοιποι απλά έχουμε σπουδάσει μαθηματικά ή τα χρησιμοποιούμε. Και ειδικά εσύ με την σχολή που διάλεξες θα τα χρησιμοποιείς μία ζωή!
(την ίδια σχολή έχουν τελειώσει οι γονείς μου!)