Από περιέργεια πάτησα πάνω στον τίτλο, να δω ολόκληρο το άρθρο και ποια είναι αυτά τα 100 ανεξερεύνητα sites.
Και ομολογώ ότι έπεσα πάνω σε μία πολύ ωραία εφαρμογή, η οποία είχε πληροφορίες για 100 ιστοσελίδες όχι τόσο γνωστές στον πολύ κόσμο...
Μου άρεσε αρκετά στον λίγο χρόνο που περιηγήθηκα. Και ανακάλυψα ωραία sites σαν...
...το εκπληκτικό κόνσεπτ του Kiva
(μάθετε το πως να γίνετε ο άγγελος για φτωχους συνανθρώπους
μας στον κόσμο!)
ή το Musicovery (ο αντικαταστάτης του Pandora???)
και άλλα που σας τα έχω ήδη συστήσει απο εδώ, όπως το zoho, το xkcd ή το Οldversion.
Για να μην το χάσω ή το ξεχάσω, αλλά και πιστος πάντα στην φιλοσοφία του web2.0, και για να δείξω τι βρήκα στους φανατικούς μου αναγνώστες - που παίζουν το blog μου στα δάχτυλά τους και εκτός από το Google Reader αναζητουν και τα clipmarks μου από όλο τον κόσμο στην πλαϊνή στήλη δεξιά - έκανα clip το εν λόγω άρθρο στον λογαριασμό μου στο clipmarks!
Την επομένη ημέρα είχανε δει το clipmark μου περίπου 1.000 άτομα . Μέσα σε μία εβδομάδα πάνω από 10.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο είχαν δει αυτό που είχα ανεβάσει και το εν λόγω κλιπμαρκ ήταν το Νούμερο 1 για εκείνη την εβδομάδα.
Ένα εντυπωσιακό νούμερο για τα ελληνικά δεδομένα, που όμως σε παγκόσμια κλίμακα δεν λέει σχεδόν τίποτα. Είναι μικρότερο και από τις 100 επισκέψεις την ημέρα που μπορεί να έχει ένα μπλογκ γραμμένο στα ελληνικά. Και σκέφτομαι ότι ένα απλοϊκό και με πιασάρικο τίτλο ποστ, γραμμένο στα Αγγλικά, και παρουσιασμένο στην Παγκόσμια Κοινότητα, μπορεί να προκαλέσει μια μεγάλη αναγνωσιμότητα, αλλά και πάλι δεν σημαίνει ότι αυτοί όλοι οι ψαγμένοι άνθρωποι ενδιαφέρονται να διαβάσουν και το κάθε τι που ανεβάζεις στο ιντερνετ ή ότι θα γίνουν μόνιμοι αναγνώστες σου.
Αναγνωρίζεται το όνομά σου, κάποιοι σε βαζουν στην λίστα με τους αγαπημένους τους, αλλά και πάλι ο κόσμος δεν κάθεται να διαβάσει πολύ, να κουραστεί, να αγχωθεί ή να οραματιστεί.
Κατά σύμπτωση λίγες ημέρες μετά πέτυχα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, το οποίο ήθελα εκείνη την περίοδο να το κάνω και θέμα ποστ, αλλά το άφησα για αργότερα μιας και δεν ήθελα να διασπάσω τον προεκλογικό-πολιτικό χαρακτήρα του μπλογκ εκείνο τον καιρό.
Το θέμα ήταν για τα απαγορευμένα και ακριβά ναρκωτικά όπως η μορφίνη, η χορήγηση της οποίας όμως θα μπορούσε να προσφέρει καταπράϋνση σε εκατομύρια καρκινοπαθείς ειδικά στον τρίτο κόσμο, που τα φάρμακα είναι είδος πολυτελείας. Αλλά.... αλλάααα!
Θυμήθηκα τους προβληματισμούς που μου γεννήθηκαν με την ανάγνωση της Villa Incognito του Τομ Ρόμπινς πάνω στο τεράστιο αυτό θέμα.
Το έκανα clipmark και αυτό. Και ήθελα να δω τι απήχηση θα είχε.
Ένα παγκόσμιο θέμα, που αφορά εκατομύρια συνανθρώπους μας πανω σε τούτο τον πλανήτη, που θα μπορούσε να αποτελέσει μια παγκόσμια είδηση, να προβληματίσει...
Και όμως μόλις ένα μηνα μετά και ούτε 67 άνθρωποι δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τι γράφουν οι λίγες γραμμές του κειμένου που επέλεξα να αναρτηθεί και ούτε ένας δεν το έκανε POP για να το βάλει στην δική του λίστα με τα αγαπημένα.
Θα μου πει κάποιος τι παραπονιέσαι και γκρινιάζεις....
Εδώ στην Wikipedia και ένα 20% των αναζητήσεων αφορά σεξ.
via
Και το βλέπω και από τους τίτλους των τοπ 10 στα κλιπμαρκς ή από τα chain mails που λαμβάνω καθημερινά. Αν δεν είναι από εκείνα που μας απειλούν ότι θα μας καεί το βίντεο ή ότι δεν θα μας σηκώνεται ... αν δεν το στείλουμε σε άλλους 10, τα υπόλοιπα αφορούν χαζοφωτογραφίες, ανέκδοτα, έξυπνα βίντεακια, γενικά χαβαλέ....
Δεν λέω ότι είναι κακό. Έχω στείλει και εγω χιλιάδες τέτοια χαβαλετζίδικα.
Και στέλνω ακόμη. Αλλά μια στο τόσο πρέπει να ξυπνάμε και εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας και να αναζητούμε και κάτι πιο σοβαρό και πιο χρήσιμο. Κάτι που θα μας θυμίσει ότι είμαστε άνθρωποι. Και ότι πρέπει και να νοιαζόμαστε έστω και σε μικρό βαθμό και για τους άλλους. Είτε αυτοί είναι γείτονες μας είτε ζούνε κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά κάτω από συνθήκες που πλέον δεν βιώνουμε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας τα βράδυα...
Περιμένατε ένα αμιγώς τεχνολογικό ποστ στην αρχή του κειμένου και τώρα βλέπετε μία γυναίκα που πονάει επειδή δεν της δίνουν μορφίνη για να καταλαγιάσει τον πόνο της από τον καρκίνο.
Έτσι είναι το ιντερνετ. Οι σελίδες για χαζολόγημα και χαλάρωση είναι μόλις ένα κλικ μακρυά από τις σελίδες με τα πιο σοβαρά θέματα. Έτσι είναι και ζωή και οι καλές και κακές στιγμές της.
Ούτε να κλείνουμε τα μάτια μας όταν περνάμε όμορφα και καλά στις άσχημες πτυχές της ζωής, αλλά και όταν αυτές έρθουν και καλεστούμε να τις αντιμετωπίσουμε, να κοιτάμε την εύθυμη πλευρά της και να αντλούμε θάρρος και κουράγιο για να τις ξεπερνάμε.
PS. Με το παρακάτω site θυμήθηκα την φίλη μου την Ρίτσα...
Το είχα δει απο τότε και αναρωτιόμουν πως δεν το είχε ανακαλύψει κανά τσακάλι των media να το μεταφέρει και Ελλάδα...
Δεν πειράζει στις επόμενες εκλογές...
Και ομολογώ ότι έπεσα πάνω σε μία πολύ ωραία εφαρμογή, η οποία είχε πληροφορίες για 100 ιστοσελίδες όχι τόσο γνωστές στον πολύ κόσμο...
Μου άρεσε αρκετά στον λίγο χρόνο που περιηγήθηκα. Και ανακάλυψα ωραία sites σαν...
...το εκπληκτικό κόνσεπτ του Kiva
(μάθετε το πως να γίνετε ο άγγελος για φτωχους συνανθρώπους
μας στον κόσμο!)
ή το Musicovery (ο αντικαταστάτης του Pandora???)
και άλλα που σας τα έχω ήδη συστήσει απο εδώ, όπως το zoho, το xkcd ή το Οldversion.
Για να μην το χάσω ή το ξεχάσω, αλλά και πιστος πάντα στην φιλοσοφία του web2.0, και για να δείξω τι βρήκα στους φανατικούς μου αναγνώστες - που παίζουν το blog μου στα δάχτυλά τους και εκτός από το Google Reader αναζητουν και τα clipmarks μου από όλο τον κόσμο στην πλαϊνή στήλη δεξιά - έκανα clip το εν λόγω άρθρο στον λογαριασμό μου στο clipmarks!
Την επομένη ημέρα είχανε δει το clipmark μου περίπου 1.000 άτομα . Μέσα σε μία εβδομάδα πάνω από 10.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο είχαν δει αυτό που είχα ανεβάσει και το εν λόγω κλιπμαρκ ήταν το Νούμερο 1 για εκείνη την εβδομάδα.
Ένα εντυπωσιακό νούμερο για τα ελληνικά δεδομένα, που όμως σε παγκόσμια κλίμακα δεν λέει σχεδόν τίποτα. Είναι μικρότερο και από τις 100 επισκέψεις την ημέρα που μπορεί να έχει ένα μπλογκ γραμμένο στα ελληνικά. Και σκέφτομαι ότι ένα απλοϊκό και με πιασάρικο τίτλο ποστ, γραμμένο στα Αγγλικά, και παρουσιασμένο στην Παγκόσμια Κοινότητα, μπορεί να προκαλέσει μια μεγάλη αναγνωσιμότητα, αλλά και πάλι δεν σημαίνει ότι αυτοί όλοι οι ψαγμένοι άνθρωποι ενδιαφέρονται να διαβάσουν και το κάθε τι που ανεβάζεις στο ιντερνετ ή ότι θα γίνουν μόνιμοι αναγνώστες σου.
Αναγνωρίζεται το όνομά σου, κάποιοι σε βαζουν στην λίστα με τους αγαπημένους τους, αλλά και πάλι ο κόσμος δεν κάθεται να διαβάσει πολύ, να κουραστεί, να αγχωθεί ή να οραματιστεί.
Κατά σύμπτωση λίγες ημέρες μετά πέτυχα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, το οποίο ήθελα εκείνη την περίοδο να το κάνω και θέμα ποστ, αλλά το άφησα για αργότερα μιας και δεν ήθελα να διασπάσω τον προεκλογικό-πολιτικό χαρακτήρα του μπλογκ εκείνο τον καιρό.
Το θέμα ήταν για τα απαγορευμένα και ακριβά ναρκωτικά όπως η μορφίνη, η χορήγηση της οποίας όμως θα μπορούσε να προσφέρει καταπράϋνση σε εκατομύρια καρκινοπαθείς ειδικά στον τρίτο κόσμο, που τα φάρμακα είναι είδος πολυτελείας. Αλλά.... αλλάααα!
Θυμήθηκα τους προβληματισμούς που μου γεννήθηκαν με την ανάγνωση της Villa Incognito του Τομ Ρόμπινς πάνω στο τεράστιο αυτό θέμα.
Το έκανα clipmark και αυτό. Και ήθελα να δω τι απήχηση θα είχε.
Ένα παγκόσμιο θέμα, που αφορά εκατομύρια συνανθρώπους μας πανω σε τούτο τον πλανήτη, που θα μπορούσε να αποτελέσει μια παγκόσμια είδηση, να προβληματίσει...
Και όμως μόλις ένα μηνα μετά και ούτε 67 άνθρωποι δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τι γράφουν οι λίγες γραμμές του κειμένου που επέλεξα να αναρτηθεί και ούτε ένας δεν το έκανε POP για να το βάλει στην δική του λίστα με τα αγαπημένα.
Θα μου πει κάποιος τι παραπονιέσαι και γκρινιάζεις....
Εδώ στην Wikipedia και ένα 20% των αναζητήσεων αφορά σεξ.
viaΚαι το βλέπω και από τους τίτλους των τοπ 10 στα κλιπμαρκς ή από τα chain mails που λαμβάνω καθημερινά. Αν δεν είναι από εκείνα που μας απειλούν ότι θα μας καεί το βίντεο ή ότι δεν θα μας σηκώνεται ... αν δεν το στείλουμε σε άλλους 10, τα υπόλοιπα αφορούν χαζοφωτογραφίες, ανέκδοτα, έξυπνα βίντεακια, γενικά χαβαλέ....
Δεν λέω ότι είναι κακό. Έχω στείλει και εγω χιλιάδες τέτοια χαβαλετζίδικα.
Και στέλνω ακόμη. Αλλά μια στο τόσο πρέπει να ξυπνάμε και εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας και να αναζητούμε και κάτι πιο σοβαρό και πιο χρήσιμο. Κάτι που θα μας θυμίσει ότι είμαστε άνθρωποι. Και ότι πρέπει και να νοιαζόμαστε έστω και σε μικρό βαθμό και για τους άλλους. Είτε αυτοί είναι γείτονες μας είτε ζούνε κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά κάτω από συνθήκες που πλέον δεν βιώνουμε ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας τα βράδυα...
Περιμένατε ένα αμιγώς τεχνολογικό ποστ στην αρχή του κειμένου και τώρα βλέπετε μία γυναίκα που πονάει επειδή δεν της δίνουν μορφίνη για να καταλαγιάσει τον πόνο της από τον καρκίνο.
Έτσι είναι το ιντερνετ. Οι σελίδες για χαζολόγημα και χαλάρωση είναι μόλις ένα κλικ μακρυά από τις σελίδες με τα πιο σοβαρά θέματα. Έτσι είναι και ζωή και οι καλές και κακές στιγμές της.
Ούτε να κλείνουμε τα μάτια μας όταν περνάμε όμορφα και καλά στις άσχημες πτυχές της ζωής, αλλά και όταν αυτές έρθουν και καλεστούμε να τις αντιμετωπίσουμε, να κοιτάμε την εύθυμη πλευρά της και να αντλούμε θάρρος και κουράγιο για να τις ξεπερνάμε.
PS. Με το παρακάτω site θυμήθηκα την φίλη μου την Ρίτσα...
Το είχα δει απο τότε και αναρωτιόμουν πως δεν το είχε ανακαλύψει κανά τσακάλι των media να το μεταφέρει και Ελλάδα...
Δεν πειράζει στις επόμενες εκλογές...
3 σχόλια:
Καλησπέρα αστέρι μου, αγορομπαμπά!
Θέλω ώρες να διαβάσω το σημερινό ποστ που μου αρέσει πολυ. Εγω ασχολήθηκα με τον Τσε, γιατί ο άνθρωπος πρέπει να θυμάται και καποια πράγματα, να τσιμπιέται πότε πότε, να λεει, α, καλά, υπάρχω και διαφορα τετοια.
Μ αρεσει που με αναφέρεις. σε λίγο θαχω εξελιχθεί σε ναρκισσακι.
φιλάκια 'ριτς
A, ξέχασα να σου πω ότι το ΚΙVA μου θυμίζει τα προγραμματα του Τραπεζίτη των Φτωχων στο Μπαγκλαντές και πώς συνέλαβε την αρχική ιδέα για να βοηθήσει τους φτωχους του.
ίσως και να ξεκίνησε έτσι το KIVA. Το είχα βρει πριν κανα χρόνο και είχα ετοιμάσει και ποστ, αλλα μετά το ξέχασα. Τωρα που το ξαναθυμήθηκα θα το τσεκάρω προσωπικά και θα επανέλθω όταν θα έχω κάτι περισσότερο.
Γιατί φαίνεται να αξίζει.
Δημοσίευση σχολίου