Πως μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος όταν την μια μέρα κάνει όνειρα για το παιδί του, αν θα γίνει δικηγόρος, μηχανικός ή γιατρός και την επομένη απλά αναρωτιέται αν θα μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί όταν μεγαλώσει?Πως να νιώθει ένας άνθρωπος όταν αγωνιά για το τι θα απογίνει το παιδί του, όντας ανίκανο να ενταχθεί σε μία κοινωνία, όταν κάποτε πεθάνει ο ίδιος και οι οικείοι του?
Και πως να βοηθήσει κάποιος έναν τέτοιο άνθρωπο? Τι να του πείς? Πως να του συμπαρασταθείς? Όταν σου δηλώνει ότι δεν θα αντέξει από το άγχος και την στενοχώρια του περισσότερο από 10 χρόνια ακόμη?
Στιγμές, που νιώθεις άσχημα, επειδή συνειδητοποιείς ότι είσαι πραγματικά τυχερός, που απλά έχεις την υγειά σου, εσύ, το παιδί σου, οι αγαπημένοι σου άνθρωποι...
Σίγουρα το θέμα είναι τεράστιο, και θα επανέλθω όταν θα έχω μάθει περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου