Στο ψάξιμο μου λοιπόν έπεσα πάνω στο καινούριο του άλμπουμ, το Orphans - Brawlers, Bowlers & Bastards.
Λέω δεν μπορεί, μάλλον λάθος θα κάνω αφού είχα διάβασει ότι θα κυκλοφορούσε σε 10 ημέρες από τότε, δηλαδή τέλος Νοέμβρη.
Το κατέβασα και διαπίστωσα ότι όντως ήταν αυτό για το οποίο καλείστε - καλούμαστε όλοι εμείς οι fan του Waits να πληρώσουμε κατ' ελάχιστον 30€ (αν το αγοράσουμε από το itunes ή 40$ στο amazon USA) ή γύρω στα 50€ όταν θα κυκλοφορήσει στα πολυκατάστηματα μουσικής (ναι δεν κυκλοφορεί ακόμη στα δισκοπωλεία!!!), και το οποίο κάποιος - κάποιοι που σχετίζονται με την μουσική βιομηχανία, το προωθήσαν μέσω torrents και p2p σε όλο τον κόσμο πριν καν κυκλοφορήσει.
Γιατί ποιος άλλος εκτός από κάποιον που είτε εργάζεται σε εταιρεία παραγωγής ή διανομής ή μουσικό σταθμό θα μπορούσε να το βρει τουλάχιστον 10 ημέρες πριν την κυκλοφορία του (το αρχείο είχε ημερομηνία 09.11.06) και να το μοιράσει αν όχι ο ίδιος αλλά να το δώσει σε γνωστούς ή φίλους και αυτοί με την σειρά τους να το διανείμουν σε όλο τον κόσμο?
Και κανω τις εξής απλές ερώτησεις.
- Όλοι αυτοί οι dj's που κυκλοφορούν σε Ελλάδα και εξωτερικό και έχουν χιλιάδες μουσικά κομμάτια στις συλλογές τους ή όλοι αυτοί οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, τα έχουν αγοράσει?
- Αν ναι, τότε γιατί εμφανίζονται τόσο χαμηλές πωλήσεις των cds τα τελευταία χρόνια? Μόνο οι dj's αγοράζοντας και το αντίστοιχο cd για κάθε καινούριο hit που παίζουν, θα έπρεπε οι πωλήσεις των ελληνικών cd στην Ελλάδα, να έχουν πλαφόν τα 3-4000 κομμάτια. Μην ξεχνάμε ότι οι dj's βγάζουν κέρδος από αυτή την ενασχόλησή τους.
- Αν από ότι φαίνεται όχι, τότε γιατί δεν ψάχνουν οι υπεύθυνοι της Μουσικής Βιομηχανίας, πρώτα σε αυτό το κύκλωμα να δουν ποιοι πρωτοστηρίζουν την πειρατεία?
- Αν πάλι τους τα δωρίζουν για προώθηση οι εταιρείες (τα λεγόμενα samples), τότε γιατί καλούμαι εγώ να πληρώσω αυτό το κόστος της προώθησης και διαφήμισης, με τις υπερβολικές τιμές των cd σε πολλές περιπτώσεις?
Από την άλλη ώρες ώρες δεν καταλαβαίνω και εμάς τους απλούς μουσικόφιλους, που μπορεί να δώσουμε 30-100€ για μια συναυλία ή 100-1.000€ για μια βραδιά στα σκυλάδικα και από την άλλη δεν δίνουμε 10-20€, για να αγοράσουμε τo cd του αγαπημένου μας καλλιτέχνη, αλλά προτιμουμε να πληρώσουμε 4-5€ το συμπαθή Νιγηριανό στις καφετέριες, για να πάρουμε μία αμφιβόλου ποιότητας κόπια. Εκεί μας πιάνει να κάνουμε οικονομία...
Ας δώσουμε 4-5 € για να πάρουμε ένα χαϊμαλί ή ένα "γκουλου γκουλου φικι φικι βερυ γκουντ" (που πήρα εγώ από την Μονμάρτη και είχε και αποτελέσματα..., αλλά αυτό είναι μια άλλη ευχάριστη ιστορία) και ας κρατήσουμε και 15€ (ένα ποτό δηλαδή) για να αγοράσουμε ένα cdακι από την συναυλία που πάμε.
Πάντως για τον Tom Waits που βγάζει τέτοιο 3πλο cd και επειδή θέλω να συνεχίζει να βγάζει τέτοια μοναδικά αλμπουμς, θα πάω σε λίγες ημέρες να το αγοράσω από δισκοπωλείο.
Όπως και θα πάω να αγοράσω το κομμάτι του Attrattivo, όταν με το καλό το βγάλει σε cd ο συνθέτης του, ο Μιχάλης Ζέης (ένας 19χρονος συνθέτης που από ότι φαίνεται έκανε εντυπωσιακότατο ντεπούτο!), γιατί θέλω να στηρίζω όλους τους νέους Έλληνες καλλιτέχνες, που ασχολούνται με μη εμπορική μουσική.
p.s. Συνέχεια και προεκτάσεις στις σκέψεις μου, μπορείτε να βρείτε και στο ενδιαφέρον blog του Ελεύθερου Τύπου, στο post με τίτλο Pirate musik.com
Έτσι, μπορεί και να δείτε τα σχόλια σας να δημοσιεύονται και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας!
4 σχόλια:
Δε διαφωνώ και πολύ. Υπάρχουν όμως φορές που 1-2 τραγούδια από ένα cd ενός κατά τα άλλα αδιάφορου καλλιτέχνη, αξίζουν να τα ακούσεις 1-2 εβδομάδες. Ε εκείνα είναι για κατέβασμα. Όσα μας αρέσουν στα αλήθεια τα αγοράζουμε.
Θα μου πεις γιατί να μην αγοράσεις το Μp3. Δε μου πάει η καρδιά. Ξέροντας ότι υπάρχει δωρεάν στο 1 κλίκ και ότι δεν είναι κάτι χειροπιαστό, με εξώφυλλο και Inlay...
Και όμως το itunes πλέον σου δινει μια τέτοια ψευδοαίσθηση, με εξώφυλλα, videos, και μόλις με 1 € το κομμάτι. Αν δεν αξίζει το κομμάτι μετά από 1-2 εβδομάδες, τότε ούτε αυτό το 1€ δεν αξίζει, για αυτό και όταν αγοράζω κάτι θα είναι είτε κάτι που έχω ακούσει καιρο και μου αρέσει είτε κάποιον που τον εμπιστεύομαι με κλειστα μάτια.
Και στην ηλεκτρονική ή jazz δεν βρίσκεις εύκολα κάτι αν ψαχνεις με p2p.
Άσε που δεν συγκρίνεται το συναισθημα να φεύγεις από δισκοπωλείο με 10 cd φορτωμένος.
Είναι ένα δώρο που κάνω στον εαυτό μου δυό με τρεις φορές το χρόνο!
Οι djs δεν αγοράζουν CDs. Τα παίρνουν δωρεάν από τις δισκογραφικές. Εξού και η αηδία με τις playlist.
Σε κάθε προϊόν που αγοράζεις το 4κόμμα κάτι της τιμής πηγαίνει για διαφήμιση.
Η τιμή των CD στην Ελλάδα είναι ανάλογη με τα υπερκέρδη των τραπεζών. Γι' αυτό όταν άρχισε το ομαδικό κράξιμο έπεσαν εν μία νυχτί 10 ευρώ έκαστο.
Μην πω πόσα έχω δώσει και πόσα δίνω για CD...
Και συ Chris βλέπω, από τους ρομαντικούς του club!
Δημοσίευση σχολίου