Στη θέση του John Coffey στο "Πράσινο Μίλι

Από τον Γιάννη Τριάντη και τον "Τύπο των ήλων" στην "Ε"τις 14.07.06:

Λοιπόν, είκοσι δύο χρόνια έμεινε άδικα στη φυλακή ένας Αμερικανός, μαύρος φυσικά. Τον είχε «αναγνωρίσει» ένα θύμα βιασμού. Και ήταν αρκετό για την τυφλή αυστηρότητα των δικαστών να εκδώσουν καταδικαστική ετυμηγορία. Σήμερα, το DNA απέδειξε ότι δεν διέπραξε το έγκλημα ο τότε πιτσιρικάς των 23 χρόνων.


(...Μόλις αποφυλακίστηκε, έκανε σαν μικρό παιδί που βλέπει καινούργια πράγματα και μένει με το στόμα ανοιχτό. Είδε για πρώτη φορά κινητό, καινούργια μοντέλα αυτοκινήτων, αγνώριστους τους οικείους δρόμους... Και οποία πραότης και μεγαλοσύνη: «Εδιωξα τον θυμό που είχα μέσα μου», είπε. Και χάθηκε χαρούμενος στη βραδινή φαντασμαγορία της λεωφόρου)

John Coffey (Michael Clarke Duncan)

Αλήθεια,
για κάθε αθώο που βρίσκει τελικά το δίκιο του,
πόσοι αθώοι καταδικάζονται για πάντα,
χωρίς ποτέ να μπορούν να καθαρίσουν από την ρετσινιά του ενόχου?