3οβάθμια εκπαίδευση - Η ρίζα του κακού!

Το κράτος πήγε φέτος για πρώτη φορά, να κάνει μια αρχή και να βάλει τέλος σε μια κοροϊδία ετών, η οποία βλάπτει πρώτα από όλα τους υποψηφίους και τους γονείς τους και κατ' επέκταση το ίδιο το κράτος!

Φέτος μπήκε ένα βαθμολογικό όριο (είναι το 10 αλλά θα μπορούσε να είναι το 12 ή το 8, ποσώς ενδιαφέρει), που πρέπει να ξεπεράσει ο κάθε υποψήφιος κατά τις εξετάσεις του σε όλα τα μαθήματα.

Με αυτό τον τρόπο προσπάθησε και πέτυχε να μειώσει τον αριθμό εισαχθέντων στις σχολές φέτος. Όχι όμως σε κάθε σχολή αλλά κυρίως σε αυτές που είναι πολύ χαμηλής βάσης και κυρίως εδρεύουν σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Στις μεγάλες πολυτεχνικές οικονομικές, ιατρικές ή φιλοσοφικές σχολές δεν υπάρχει η πολυτέλεια να γράψει κάποιος κάτω από 15 σε κανένα μάθημα, αν θέλει σίγουρη επιτυχία.
Το θετικό της υπόθεσης δεν είναι ότι έτσι θα προφυλαχτούν οι θέσεις των υπολοίπων που έχουν ήδη μπει παλαιότερα ή φέτος, γιατί αν το κράτος ήθελε να πετύχει και αυτό, θα έπρεπε να μειώσει τον αριθμό των εισαχθέντων σε αυτές τις σχολές των μεγάλων βάσεων, αλλά γιατί σταματάει να δίνει φρούδες ελπίδες σε χιλιάδες υποψήφιους που διαγωνίζονται είτε επειδή το κοινωνικό μας περιβάλλον είτε γιατί νομίζουν ότι κάνουν το σωστό για τη ζωή τους!

Αυτοί οι νέοι καταστρέφουν τους εαυτούς τους με τις ευλογίες όλων μας, των γονιών τους, της κοινωνίας, του κράτους.

• Είναι σωστό, ενώ δυσκολεύονται π.χ. στα μαθηματικά ή την Χημεία να μπούνε σε μια σχολή και να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα γιατί θα τους φαίνονται κινέζικα?
• Είναι σωστό οι πιο έξυπνοι από αυτούς να χάσουν 2-3 χρόνια από την ζωή τους και τότε να συνειδητοποιήσουν ότι παιδεύονται άδικα και ότι πρέπει να ασχοληθούν με κάτι άλλο στο οποίο θα αποδώσουν καλύτερα. Και τελικά όσοι το κάνουν γρήγορα βρίσκουν το δρόμο τους?
• Είναι σωστό κάποιοι να χάσουν ακόμη και 10 χρόνια προσπαθώντας να τελειώσουν ένα ΤΕΙ, για να πάρουν ένα πτυχίο που από μόνο του σήμερα είναι παντελώς άχρηστο για οιαδήποτε χρήση (ακόμη και για τύλιγμα πίττας, μιας και είναι από χαρτόνι)?
• Είναι σωστό να απομυζούν με αυτό τον τρόπο τον μισθό των γονιών τους, οι οποίοι με όλη την καλή τους διάθεση και για να μην νιώθουν τύψεις οι ίδιοι ότι εμπόδισαν το παιδί να σπουδάσει, χρηματοδοτούν μια πολύχρονη και σε πολλές περιπτώσεις δυστυχώς ρέμπελη ζωή?
  

Γιατί να μην μαθαίνουν όλοι οι νέοι από νωρίς ότι υπάρχουν πολλά ακόμη σταυροδρόμια και αποφάσεις που θα κρίνουν τη ζωή τους, αλλά θα πρέπει να το κάνουν μετά από 2,3 ή 10 άπραγα στην κυριολεξία χρόνια, όταν θα νιώθουν ότι έχουν εγκλωβιστεί?
Γιατί αυτά τα χρόνια να μην έχουν ξεκινήσει μια άλλη δουλειά ή τέχνη (εννοώντας, τεχνικός ηλεκτρολόγος, ψυκτικός, εργοδηγός, συγκολλητής, κ.λ.π) και στην ίδια ηλικία που θα αποφοιτούσαν να έχουν ήδη μια σημαντική εμπειρία αλλά το κυριότερο επαγγελματική ωριμότητα?
Γιατί να περνάνε οι άνδρες αυτή την βλακεία που λέγεται θητεία στον ελληνικό στρατό, χρόνια αργότερα, όταν ταυτόχρονα έχεις περισσότερες υποχρεώσεις και άγχη?

Γιατί η Ελλάδα να στερείται χιλιάδες έξυπνα μυαλά, σε τομείς όπου τα χρειάζεται, αφήνοντας τα να χαλαρώνουν και να εξασθενούν στην φοιτητική ραστώνη?
Γιατί να γεμίζει η Ελλάδα από σχολές που υπολειτουργούν με 20 και 30 φοιτητές, και να χάνονται κεφάλαια τσάμπα? Για να «κερδίζει» η πόλη που φιλοξενεί τις σχολές από 100, 200 άντε 500 φοιτητές? Αν υποθέσουμε ότι ο κάθε φοιτητής αφήνει στην πόλη από 800 € το μήνα ή 10000 € το χρόνο (το πολύ), με 1, 2, ή 5 εκατομμύρια € δεν σώνονται οι πόλεις. Γιατί δεν δίνει το κράτος επιδότηση τα λεφτά που δίνει στις σχολές αυτές σε μια επιχείρηση για να εγκατασταθεί εκεί πέρα?
Αν πάλι αυτές οι σχολές είναι ικανές να διακριθούν σε διεθνές περιβάλλον και να προσελκύσουν ακόμη και αλλοδαπούς φοιτητές για σπουδές, καλώς να συνεχίσουν και να ενισχυθούν παραπάνω, αλλά ποιος τρελός φοιτητής θα έρθει στην Ελλάδα να σπουδάσει τεχνολογία οχημάτων στην μαγευτική (sic) Κοζάνη ή πυρηνική τεχνολογία στην Καβάλα (εκεί μπορεί να κάνει ωραίο τουρισμό) και μάλιστα σε μια γλώσσα σαν την ελληνική?

Ο ξάδερφος μου ο Άκης 8 χρόνια κάνει διακοπές (σπουδάζει ήθελα να πω) στη Λέσβο.

Να χρηματοδοτούμε την Τρίπολη με 100-200 φοιτητές, αυτή είναι η ανάπτυξη που ονειρευόμαστε για την Ελλάδα? Την ανάπτυξη που βασίζεται στον φοιτητικό τουρισμό?

Και πόσοι από όλους αυτούς τους φοιτητές της περιφέρειας ασχολούνται εντέλει με αυτό που σπούδασαν? Εδώ δεν ασχολούνται οι περισσότεροι από τις μεγάλες σχολές!
Τι θα γίνουν όλες αυτές οι σχολές μόλις σταματήσουν και οι χρηματοδοτήσεις από τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα?
Άλλο μεγάλο ζήτημα!

Γιατί δεν μιλάει κανένας?

Για να μην χάσουν αυτή την άτυπη επιδότηση οι επαρχιακές μας πόλεις?

Για να μην πάνε χαμένες οι επενδύσεις σε δεκάδες κτιρία που λειτουργούν ως εκπαιδευτικά ιδρύματα σε κάθε νομό?

Να κλείσουν όλα αυτά τα ιδρύματα και να δοθούν ως χώροι σε νέες επιχειρήσεις.

Το κράτος συναινεί στην χρηματοδότηση της επαρχίας, από τους απλούς μεροκαματιάρηδες γονείς (οι πιο πλούσιοι συνήθως τα στέλνουν κατ’ ευθείαν εξωτερικό και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο) και κανείς δεν αγχώνεται. Κανείς δεν κατεβαίνει στους δρόμους για αυτή την κατάφωρη αδικία. Ο έλληνας γονιός έχει μια περίεργη άποψη για το τί είναι καλό για το παιδί του. Κουβαλάει πολλά σύνδρομα και κόμπλεξ, από τους δικούς του γονείς και παππούδες. Ο έλληνας γονιός είναι και κακομαθημένος και συνεχίζει και κακομαθαίνει. Αντιμετωπίζει τους νέους ως παιδιά, μέχρι και την "τρυφερή" ηλικία των 30! Δεν τους λέει την αλήθεια, αλλά τα διδάσκει ακόμη παραμύθια, νανουρίζοντας και αποπροσανατολίζοντας τα. Και όταν ξυπνάνε εκεί γύρω στα 30, βρίσκονται αντιμέτωπα με την περιβόητη γενιά των χιλίων ευρώ! (τα έχουμε πει και αλλού για το θέμα αυτό)

Το κράτος αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αποκέντρωσης με ασπιρίνες! Γιατί δεν είναι ικανό να βάλει χειρουργείο όλη την Ελλάδα και να κάνει πραγματικές τομές και να φτιάξει πολιτικές, να δώσει μακρόχρονο όραμα και το βασικότερο να αλλάξει τις νοοτροπίες μας. Να μας κάνει ρεαλιστές.

Αυτό λείπει από την Ελλάδα, ο ρεαλισμός.

Να καταλάβουμε ότι δεν είναι κοινωνικά δίκαιο να σπουδάζουν όλοι σε πανεπιστήμιο, αλλά να το κράτος να δίνει τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που ο καθένας αξίζει χωρίς κόμπλεξ και αυτές που πραγματικά, ρεαλιστικά το κράτος χρειάζεται. Αν εμένα μου φέρνει αλλεργία το χαβιάρι, δεν είναι σωστό να μου δίνει το κράτος κάθε μέρα χαβιάρι και να παινεύεται για την γκλαμουριά που μου παρέχει, ούτε είναι σωστό η κοινωνία να με περιθωριοποιεί για την ανάγκη και την επιθυμία μου να φάω κασεράκι. Αφου αυτό με ευχαριστεί και είναι και απείρως πιο θρεπτικό!

Πολύ προτού δώσουν πανελλήνιες κάθε χρόνο οι σχεδόν 100 χιλιάδες 18ρηδες νέοι και νέες, το κράτος να βγαίνει και να τους μιλάει για τις προοπτικές μετά από 5 και 10 χρόνια, για το τι άλλα επαγγέλματα υπάρχουν εκτός πανεπιστημιακών σχολών και πόσα θα κερδίσουν σε οικονομικούς και μη όρους μέτα από 5-10 ή 30 χρόνια, αν ασχοληθούν με αυτά.

Ξέρει κανένας ότι ένας εργοδηγός στα 30 του βγάζει το λιγότερο 3.000€ το μήνα? Ένας ειδικευμένος τεχνίτης λίγο παρακάτω? Ένας καλός σερβιτόρος ή ρεσεψιονίστ σε καλό ξενοδοχείο? Ένας χρυσοχόος? Ένας πρώτος ψήστης? Ένας σεφ? Ένας αυτοδίδακτος προγραμματιστής?

Θυμάμαι δυο αδέρφια, που η μοίρα τα άφησε χωρίς γονείς στην αρχή της εφηβείας τους. Μες την ατυχία τους, όταν έφτασαν στα 18 τους ο καθένας διάλεξε το δρόμο του χωρίς προκαταλήψεις και υποδείξεις.

Ο ένας έγινε μαθηματικός και διδάσκει σε φροντιστήρια, περιμένοντας το μόνιμο διορισμό του, αλλά κάνει αυτό που λατρεύει και δεν έχει μετανιώσει στο ελάχιστο. Ο άλλος πριν τα 25 του είχε συνεργείο 15 ανθρώπων που βάζει πλακάκια μόνο σε επαγγελματικούς χώρους (γιατί τα σπίτια δεν τον συμφέρουν!) και νιώθει και αυτός ευτυχισμένος, γιατί είναι αφεντικό και επιπλέον μπορεί και έχει τα υλικά αγαθά που στερήθηκε στην παιδική του ηλικία. Αν είχε προσπαθήσει να σπουδάσει παρά τη θελησή του, τι πιθανότητες θα είχε στα 30 του να έχει μια μικρή επιχειρησούλα ή έστω μια αξιοπρεπή δουλειά?

Ή μήπως για αυτές τις βρώμικες και κουραστικές δουλειές προτιμάμε να φέρνουμε ξένους να τις κάνουν και εμείς να είμαστε μόνο ακαδημαϊκοί και φιλόσοφοι?

Κάτι τέτοιες παπαριές πιστεύανε και έπρατταν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι και ούτε που καταλάβανε πότε υποδουλωθήκανε...

Ας ξεφορτωθούμε λοιπόν τα κόμπλεξ μας και να δώσουμε στο κράτος να καταλάβει ότι μπορεί να κάνει ένα βήμα μπροστά. Να καταλάβει ότι μόνο αν κάνει αυτό το βήμα μπροστά θα κερδίσει την ψήφο μας...
Εαν δε, κάνει βήμα προς τα πισω τότε όχι μόνο θα φάει μαύρο στις εκλογές, αλλά θα συνεχίσει να ασχολείται για χρόνια ακόμη με τους γνωστούς της αγνώστους και κάθε είδους συντεχνία-κατεστημένα, χωρίς κανένα κέρδος για καθένα απλό πολίτη.

Για ενδιαφέροντα σχετικά άρθρα και με πολύ καλές ιδέες, ή κοιτάχτε δίπλα "my items labeled philos" ή στα παρακάτω blogs: Athens Free Paper και Τα παραπονά σας στον ΟΗΕ