Πέρασε και αυτό το Σαββατοκύριακο και μόλις που πρόλαβα και διάβασα την Καθημερινή - μου έχουν μείνει "Ε" και ¨Βήμα". Αλλά όπως τις περισσότερες φορές ξεχώρισα δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα:
Αβέβαιο το μέλλον της ακριβής εξαγοράς της «Γερμανός» από την Cosmote, της Aριστέας Mπουγάτσου
και
Αποτελεσματικότητα και εικονική πολιτική τουΠάσχου Μανδραβέλη
Αφού κάποιος διαβασει με προσοχή αυτα τα δύο άρθρα (αν τα links έχουν καταργηθεί υπάρχουν εδώ και εδώ), μπορεί να διαβάσει και τα σχόλια μου.
Στο πρώτο άρθρο μου έκανε εντύπωση ότι έπρεπε να περάσουν 2 εβδομάδες για να βρεθεί ένας δημοσιογράφος και να γράψει με απλά επιχειρήματα και λόγια, κάτι το οποίο εμένα μου φάνηκε αυτονόητο από την πρώτη στιγμή που άκουσα την είδηση της εξαγοράς.
Για μένα είναι ένα mega-σκάνδαλο που επιμελώς έχει προσπεραστεί στην ουσία του για να αναδειχθούν άλλες λιγότερο σημαντικές ειδήσεις. Ποιο πρωτοκλασάτο στέλεχος manager θα είχε προβεί σε μια τέτοια εξαγορά, χωρίς την επόμενη μέρα να βρεθεί στο ταμείο ανεργίας?
Η εξαγορά της Γερμανός με τους συγκεκριμένους όρους θα βοηθήσει την ανάπτυξη της Cosmote όσο θα βοηθούσε και η μεταγραφή του Beckham - με σκοπό να δίνει τέλειες πάσες και σέντρες στους επιθετικούς - σε μια ποδοσφαιρική ομάδα νάνων.
Το άρθρο τα λέει όλα, αλλά σήμερα όλοι κοιμούνται σε βαθύ λήθαργο.
Και μετά έχουμε και αυτό τον κύριο Μανδραβέλη, ο οποίος γράφει στο δέυτερο άρθρο:"Το πρόβλημα κάθε κυβέρνησης είναι πως αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν κρίνονται με βάση όσα λένε και όχι με γνώμονα όσα δεν κάνουν."
Προσπαθεί λοιπόν ο κος Μανδραβέλης να μας αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ή μάλλον προσπαθεί να μας μάθει να σκεφτόμαστε. Ποιος του το ζήτησε? Γιατί απλά δεν αναπαράγει τη θεματολογία των υπολοίπων αρθρογράφων? Γιατί δεν ασχολείται στην καλύτερη με την ΕΡΤ και την επιδότησή της? Αν μάθουμε κύριε Μανδραβέλη να σκεφτόμαστε όλοι όπως εσείς, ποιος θα παρακολουθεί μετά Χατζηνικολάου, Στάη, Πρετεντέρη και Τρανταφυλλόπουλο? Ποιος θα βλεπει Τατιάνες, γιατί με αυτή την λογική όταν θα παρακολουθεί κάποιος ένα talent show δεν θα τον νοιάζουν τα μπινελίκια των παρουσιαστών και οι έρωτες των παικτών αλλά ίσως και οι φωνές τους και οι ικανότητες τους?
Και αυτό που «τρέμω» πιο πολύ είναι ότι μπορεί σιγά σιγά να ανδρωθεί και καμιά γενιά νέων αρθρογράφων που να βλέπει τα πράγματα χωρίς παραμορφωτικά πρίσματα.
Χωρίς μπλε, πράσινους και κόκκινους κόκκους.
Που όταν θα βγαίνει ένα σκάνδαλο σαν αυτό του Μουσείου Γκετί, θα κοιτάει ποιοι πολιτικοί το συγκάλυπταν τόσες δεκαετίες, ή γιατί κανένα κόμμα δεν αντέδρασε σοβαρά ποτέ στο χάρισμα των ΕΛΠΕ στην ΠΕΤΡΟΛΑ!
Και το χειρότερο, να μας μάθουν να ψηφίζουμε αρχές και πολιτικούς και όχι την αγαπημένη μας ομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου