Βάϊ Βάϊ Βάϊ !

Από τα σημερινά Νέα:

Στην ίδια εφημερίδα, υπάρχει το άρθρο του Τσίμα, και το άρθρο του Μητρόπουλου στην τελευταία σελίδα.
Τις τελευταίες ημέρες ακολουθώντας και την ίδια τακτική με τον old-boy, έχω διαβάσει πλειάδα άρθρων σε εφημερίδες (όπως του Μανδραβέλη), αλλά και αξιολογότατα posts και comments σε sites, όπως του κου Netpen και άλλων πολλών. Σε πολλά συμφωνώ και σε άλλα διαφωνώ απόλυτα.
Δεν μπορώ να δεχθώ στη παραπάνω γελοιογραφία ως φασίστα τον οποιοδήποτε "τσίμπησε" με την υποψηφιότητα της Υπερνομαρχίας. Ποιος είναι ο πραγματικός φασίστας?
Δεν μου αρέσει που οι διάφορες τηλεοπτικές συζητήσεις για το θέμα περιορίστηκαν μόνο στα λογής λογής debates εναντίον των γραφικών τηλεοπτικών περσόνων αντί να μπούνε στην ουσία της πολιτικής προέκτασης των επιλογών του Γιωργάκη, τώρα και στο παρελθόν.
Δεν μου αρέσει που κάποιες λογικές απόψεις που εκφράζουν οι Καρατζαφέρηδες και οι Παπαθεμελήδες δεν μπορούν αντικρουστούν με ψυχραιμία και επιχειρήματα από τους υπόλοιπους συναδέρφους τους, με αποτέλεσμα να χάνουν εντυπώσεις και να τους προσφέρουν άφθονη πολιτική διαφήμιση.
Δεν μου αρέσει γενικότερα η προσπάθεια να περάσει η αντίληψη των ΜΜΕ ότι οι αποφάσεις των πολιτικών προσώπων γύρω μας παίρνονται με γερή δόση αυθορμητισμού και εκπροσωπούν τη θέληση ενός και μόνο προσώπου. Ποτέ μου δεν δέχτηκα ότι ο Μπους είναι ένας βλάκας και μπουνταλάς , ο Αχμαντινετζάντ ή ο Σαντάμ είναι ο Φρεντυ Κρούγκερ ή ότι ο Τσαβες είναι απλά ένας γραφικός τύπος που τα βάζει με το κατεστημένο και ότι όλοι οι παραπάνω ενεργούν από μόνοι τους. Πίσω από κάθε μεγάλο ηγέτη κρύβονται ακόμη πιο ικανοί συνεργάτες και σύμβουλοι (εξ ου και η απεριόριστη εκτίμηση μου στις ικανότητες του κ. Λαλιώτη)
Έτσι δεν δέχομαι ότι και ο Παπανδρέου παίρνει αποφάσεις στο πόδι, μη λαμβάνοντας υπόψη του συμβούλους, λόμπυ ή ότι αντίθετα πράττει βασιζόμενος στον αυθορμητισμό του και στο πολιτικό του ένστικτο (λέμε τώρα!).

Ας βγούμε έξω από τον κύκλο και να παρακολουθήσουμε από ικανή απόσταση όλα όσα συμβαίνουν μες την περιφερειά του. Είναι τόσο εύκολο να ποδοσφαιροποιούμε την κάθε μας συζήτηση και να παίρνουμε τόσο γρήγορα θέση και άποψη.

Εγώ αυτό που πιστεύω είναι το εξής:

Θα χαιρόμουν ειλικρινά αν αυτή η υποψηφιότητα προερχόταν μέσα από εκλογικές και πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες, που θα εξέφραζαν έστω και την πλειοψηφία ενός οιοδήποτε κόμματος. Ακόμη περισσότερο θα χαιρόμουν εάν η υποψηφιότητα αυτή ψηφιστεί όχι μόνο από την "λεγόμενη" μειονότητα και τον σκληρό πυρήνα ενός κόμματος, αλλά από ένα ποσοστό που θα αποδείκνυε περίτρανα την αποδοχή του προσώπου και από μερίδα ψηφοφόρων άλλων παρατάξεων. Θα χαιρόμουν τότε γιατί θα είχε αποδείξει ότι αξίζει. Γιατί θα είχε πείσει για τις πολιτικές της θέσεις τον απλό κόσμο.
Σήμερα που έχει αλλάξει ο κόσμος όλος, καλούμαστε ακόμη να στηρίξουμε τις διάφορες κομματικές επιλογές, χωρίς την δυνατότητα να προτείνουμε από μόνοι μας κάποιον άνθρωπο έξω από παρατάξεις. Και έχουμε την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας. Αραιά και που τα λατρευτά μας κόμματα μας δίνουν την φοβερή δυνατότητα να ψηφίσουμε τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές, κανά 85αρη υπερκομματικής αποδοχής ή γόνους πετυχημένων πατεράδων. Α και εσχάτως και μοντέλα. Εφόσον ο Θέμος τόσα χρόνια πετυχαίνει με τα μοντέλα και γενικότερα τους καλεσμένους που φέρνει στο ΟΛΑ να έχει μεγαλύτερη τηλεθέαση από όλες τις υπόλοιπες τηλεοπτικές συζητήσεις την ίδια ώρα, τι είναι τα κόμματα χαζά να μην βάλουν αντίστοιχους υποψηφίους?

Τι έχουμε να δούμε σε λίγους μήνες στις λίστες υποψηφίων δεν περιγράφεται. Διάβασε κανείς πουθενά τις τελευταίες μέρες κανένα σχόλιο για όσα αναφέρω παραπάνω?
Δεν θα επεκταθώ άλλο.

Ο δικός μου επίλογος σε όλο αυτό το ντόρο για την ανακοίνωση της υποψηφιότητας είναι ο ίδιος με τον επίλογο του άρθρου του Μητρόπουλου:
“H υποψηφιότητα Καραχασάν δεν εντάσσεται, βεβαίως, στα διμερή θέματα. Ούτε θα κριθεί από την ανταπόκριση της Άγκυρας. Αφορά την ποιότητα της ελληνικής Δημοκρατίας. Στο βάθος όμως ο ελληνοτουρκικός ορίζοντας είναι μελαγχολικός. “