Αντώνης: Έλληνας δάσκαλος στο Bronx!

Ο φίλος μου ο Αντώνης από το Πολύδροσο, όταν πριν από 18 χρόνια δεν κατάφερε να αφομοιωθεί από το ελληνικό πανελλήνιο σύστημα εξετάσεων, αποφάσισε να πάει να βρει την τύχη του στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στην Αμερική. Αμέσως μετά την λήξη του στρατιωτικού του, μας ενημέρωσε ότι θα πάει για λίγο διάστημα στην Αμερική να επισκεφθεί κάποιους θείους του. Κάναμε σχεδόν 10 χρόνια να ξανακούσουμε νέα του. Τον ξεχάσαμε οι περισσότεροι, όμως εκείνος δεν μας ξέχασε. Έψαξε, μας βρήκε και από τότε μας επισκέπτεται συχνά και ακόμη πιο συχνά, μας στέλνει τα νέα του.

Έγινε δάσκαλος, σε ένα σχολείο στο Bronx, στην Νεα Υόρκη. Ένα μεγάλο παιδί, που μορφώνει πολλά μικρά παιδιά. Ένας αμερικανός πλέον, με έντονη ελληνική κουλτούρα και παιδεία. Ένας εραστής των ταξιδιών και όλου του κόσμου, αναλαμβάνει καθημερινά να "παιδέψει" με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, ένα σωρό φατσούλες, που και αυτών οι γονείς κατέληξαν στην Αμερική, από διάφορες γωνιές του κόσμου (δέστε τα ονόματα!!!), κουβαλώντας τα δικά τους όνειρα και προσδοκίες από αυτή την μεγάλη χώρα.
Και όσο αυτή η μεγάλη χώρα συνεχίζει να προσελκύει μαζικά ανθρώπους από κάθε χώρα του κόσμου, ακόμη και στον εικοστό πρώτο αιώνα, να τους δίνει δουλειά και όραμα, να τους μαθαίνει να ζουν αρμονικά ασχέτως φυλής και χρώματος, θα παραμένει μεγάλη.
Ασχέτως της συμπάθειας που τρέφουμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες όλοι εμείς οι υπόλοιποι που ζούμε μακριά της και που λόγω των ηγεσιών της και των αποφάσεων που αυτές παίρνουν για όλους εμάς, χωρίς εμάς, η χώρα αυτή θα συνεχίσει να δίνει τροφή και όνειρα σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, που αισθάνονται πλέον πολίτες του κόσμου. Το έχει σκεφθεί κανένας ότι ποτέ άλλοτε στην ιστορία, μια χώρα δεν προσέλκυσε τόσους πολλούς ανθρώπους από τόσες ετερόκλητες χώρες, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και τους αφομοίωσε σε λιγότερο από μια δυο γενιές.
Και για να μην χαρακτηριστώ αμερικανόφιλος ή αμερικανοτραφής, επειδή και εγώ την έχω επισκεφτεί για χρονικό διάστημα δύο μηνών, κάποιο καλοκαίρι, δηλώνω ρητά ότι δεν θα μου άρεσε να πάρω την οικογένεια μου και να ζήσω στην Αμερική με τίποτε!!!
Τέλος θα θελα να στείλω τους χαιρετισμούς μου στην φίλη μου την Αλίκη, που διαμένει και αυτή στην Νέα Υόρκη τα τελευταία δέκα χρόνια (και με αυτή χαθήκαμε πλέον), παρατώντας την αγαπημένη της Ελλάδα, για λόγους που μόνο αυτή γνωρίζει... (ίσως κάποια στιγμή αργότερα, αναφέρω και την περίπτωση της και τις δικές μου υποθέσεις για την φυγή της από τα μέρη μας)

Σας παραθέτω παρακάτω το αυθεντικό κείμενο του email Που μου έστειλε ο Αντώνης πριν δυο μέρες:

:-) Let me introduce you to my class!
Fatsoules Fatsoules (faces faces in Greek)

The Boys: Alam, Alfredo, Bruce, Cesar, Darwin, Diaz, Gabriel, James, Jean, Juan, Jevaun, Luis, Nelson, Melvin, Ronas, Patrick, Solo, Steven














The girls: Alexa, Celiana, Cindy, Dagmawit, Daniella, Jesenia, Katherine, Kimberly, Lauren















Zeus